Almanach Absolwentów Sienkiewicza

Z okazji Dnia Edukacji Narodowej grono pedagogów z całego kraju uhonorowano w Belwederze odznaczeniami " Zasłużony Nauczyciel PRL ". Jest to najwyższa godność w nauczycielskim stanie przynależna jedynie najlepszym z najlepszych. Wśród odznaczonych była Anna Zajdler, matematyczka z i IV LO im. H. Sienkiewicza w Częstochowie.
- Rozmawiając o zawodzie nauczyciela często słyszy się, że trzeba mieć do niego powołanie. Ba, niektórzy twierdzą nawet, że pedagogiem człowiek sie rodzi. A jak to było w Pani przypadku ?

_ Chyba nie potwierdza się ani jedno, ani drugie. Jeszcze jako uczennica szkoły średniej, tuż przed maturą, nie byłam ostatecznie zdecydowana, co do swej przyszłości. Zastanawiała sie - pójść na matematykę czy chemię ? Ostatecznie zdecydował za mnie mój profesor od matematyki i do dziś uważam, że słucznie.
W najbliższej mojej rodzinie nie ma nauczycieli, więc nie mogę mówić, że tradycję zawodu wyniosłam z domu. Powołanie z kolei, to określenie chyba na wyrost. Na pewno potrzebne są jednak pewne predyspozycje czy tez jak mówia niektórzy - pedagogiczny talent.

- W opiniach o pani właśnie takie określenie dominuje. Talent. Pozwolę sobie przytoczyć więcej cech przypisywanych pani przez koleżanki i młodzież. A więc : wyrozumiała ale konsekwentna, sprawiedliwa, uczynna, wspaniale przekazująca wiedzę, nie szczędząca czasu dla szkoły i uczniów, skromna...
- Oj, już dość... Jestem przekonana, że taki portret można odmalować wielu nauczycielom, bo mamy naprawdę dobrych pedagogów. Nie z przypadku, ale dzięki ciężkiej pracy. Większość osób z innej profesji widzi w zawodzie nauczyciela tylko korzyści i przywileje - dwumiesięczne wakacje, ferie kilkanaście godzin pracy tygodniowo. A prawda wygląda tak, że nauczyciel pracuje również po wyjściu ze szkoły. Nie wyobrażam sobie podobnie jak większośc moich kolegów, by nie przygotować się na drugi dzień do lekcji, by nie przeczytać fachowej literatury. Ponadto jest to praca w ogromnym obciążeniu psychicznym. Po wyjściu z klasy nie przestaje się mysleć dlaczego ta lekcja wypadła tak , a nie inaczej, dlaczego Iksiński nie zrozumiał nowego tematu, dlaczego... Codzień takie " dlaczego " zabiera sie ze sobą do domu.

- W zawodzie nauczycielskim pracuje pani 24 lata. Zapewne ma więc pani wyrobiony pogląd na temat polskiej szkoły ?
- Często słyszę, że jest ona skostniała. Nie zgadzam sie z tym. Wystarczy choćby zaobserwować, jak na przestrzeni ostatnich lat zmienił sie stosunek ucznia do nauczycieli i odwrotnie. Szkoła jest szeroko otwarta na nowe, ale niestety warunki w jakich ona pracuje zmuszaja do wielu rezygnacji. Mówi się , na przykład, o potrzebie wiekszej indywidualizacji uczniów. Jak taką indywidualność wyłowić w przeładowanej klasie? Z reguły zna się tylko tych najlepszych i najgorszych. Gubią się natomiasr średniacy, w wśród nich zapewne i prawdziwe talenty.
Kolejny problem - przeładowane programy. Matematyka, jak żadna inna dyscyplina nauki, wymaga ciągłego kontaktu z uczniem, indywidualnej rozmowy, stałego śledzenia toku myślenia i rozumowania. A czas biegnie nieubłagalnie. Nauczyciel ma, co prawda, możliwość zrezygnowania z niektórych partii materiału na korzyść innych bardziej - jego zdaniem - przydatnych, ale jest to bardzo ryzykowne. Mysleć trzeba przecież o uczniach wybierających się na studia, a takich jest większość. Kto mi zagwarantuje, że na egzaminach wstępnych nie będzie zadań z działu który akurat pominęłam ?

- Na koniec pytanie stereotypowe : jeśli miałaby pani możliwość ponownego wyboru zawodu, jak brzmiała by odpowiedź ?
- U progu wakacji, w maju i czerwcu zawsze mam tej pracy serdecznie dość. W sierpniu odzywa się moja tęsknota za szkołą, a we wrześniu jestem przekonana, że właśnie tu jest moje miejsce.

- Dziekuję za rozmowę.

[Komentarze (0)]