- Strona Główna -
- Historia Szkoły -
- Różności -
- Kronika Szkoły -
- Spotkania po latach -
- Muzeum - Kroniki -
Almanach Absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie

Absolwent Sienkiewicza
Rocznik 1933

Kliknij aby powiekszyc zdjecie
Imię:Zbigniew
Drugię imię:Włodzimierz
Nazwisko:Winnicki
Klasa:Mat - przy
Wychowawca:brak danych
Data ur.:28 listopada 1911 r.
Miejsce ur.:Skawina
Dawny adres:brak danych
Kontakt:brak danych
Opis:W czerwcu 1933 r. zdawał zwyczajny egzamin dojrzałości typu matematyczno - przyrodniczego wobec Państwowej Komisji Egzaminacyjnej, powołanej przez Kuratorim Okręgu Szkolnego Krakowskiego.
28 czerwca 1933 r. otrzymał świadectwo dojrzałości.

Urodził się w skawinie. Jego rodzicami byli : doktor praw Włodzimierz Sas - Winnicki, syn aptekarza Seweryna Winnickiego z Zatora koło Oświęcimia, i Kazimiera Magna - Gazdawa rodem z Krakowa, córka urzędnika pocztowego i powstańca styczniowego.
Wczesne dzieciństwo spędził w Skawinie, gdzie ojciec jego był sędzią. W czasie I wojny światowej Włodzimierz Winnicki został powołany do armii austriackiej i jego rodzina przenosiła sie do różnych miejscowości ; ostatecznie koniec wojny zastał ja w Piotrkowie Trybunalskim. Tu dr Włodzimierz Winnicki przystąpił niezwłocznie wraz z innymi prawnikami do organizowania polskiego sądownictwa i przez kilka lat pracował jako sędzia tamtejszego Sądu Okręgowego.
W 1923 roku rodzina Winnickich przeniosła sie do Częstochowy. Włodzimierz Winnicki rozpoczął praktykę adwokacką, nabył działkę przy ul. Jasnej ( obecnie Waszyngtona )i wybudował tam dom jednorodzinny. Jego żona Kazimiera przez kilka lat pracowała jako nauczycielka historii w Gimnazjum Sióstr Zmartwychwstanek.
W 1923 roku Zbigniew Winnicki rozpoczął naukę w I klasie Gimnazjum Humanistycznego Związku Zawodowego Nauczycielstwa Polskiego Szkół Średnich. Od 1924 roku był uczniem Gimnazjum Państwowego im. H. Sienkiewicza, w którym pozostał do matury, tę zaś złożył przed Państwowa Komisją Egzaminacyjną w dniu 28 czerwca 1933 roku. Do " Sienkiewicza" uczęszczali także jego bracia : Jan, Adam i Jerzy.
W latach 1933 - 1937 studiował prawo na Uniwersytecie Jagielońskim i w dniu 25 czerwca 1937 roku uzyskał tytuł magistra praw.
Potem w Sądzie Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim, Wydziale Zamiejscowym w Częstochowie odbywał aplikację sądową - począwszy od 9 października 1937 r. do 11 listopada 1944, kiedy to zdał egzamin sędziowski w Sądzie Apelacyjnym w Radomiu. Od 13 kwietnia 1944 roku do 11 lipca 1946 odbywał apilkację adwokacką w kancelarii Rajmunda Zielińskiego. Jednocześnie w czasie okupacji pracował w Zarządzie Miejskim w Częstochowie jako urzędnik. Choć oficjalnie nie był w ruchu oporu, współpracował z osobami, które wydawały fałszywe kenkarty, m. inymi z Tadeuszem Bojankiem. Załatwił np. taki dokument dla Zbigniewa Trojanowskiego, oficera WP z Krakowa, z którym przyjaźnił sie potem do końca życia.
Z pracy w Zarządzie Miejskim zwolnił się na własną prośbę i zatrudnił w adwokaturze, po dopuszczeniu go do zawodu w dniu 15 lipca 1946 roku decyzją Okręgowej Rady Adwokackiej w Warszawie i zatwierdzeniu przez Komisje Weryfikacyjną Izby Adwokackiej w Warszawie. W tym czasie byl radcą prawnym Kileckiej Okręgowej Izby Aptekarskiej w Częstochowie, Stowarzyszenia Kupców Polskich w Częstochowie oraz Spółdzielni Farmaceutycznej w Częstochowie. Początkowo prowadził kancelarie indywidualna, a po jej likwidacji od 1 stycznia 1953 roku do 13 lipca 1975 roku był członkiem Zespołu Adwokackiego nr 2 w Częstochowie.
Zbigniew Winnicki byl człowiekiem wykształconym, oczytanym, znajacym trzy obce języki ( francuski, niemiecki i łacina ), kulturalnym, posidającym nienaganne maniery, a jednocześnie dowcipnym i towarzyskim. Miał ogromna wiedzę i intuicje prawniczą. Specjalizował się w prawie cywilnym, zwłaswzcza w sprawach dotyczących własności, był znawcą prawa wekslowego, czekowego i hipotetycznego.
Środowisko sędziowskie ceniło go za dobre przygotowanie merytoryczne, rzeczowu i rzetelny i pozbawiony tanich sztuczek prawniczych sposobów prowazdenia spraw. Miał grono wypróbowanych przyjaciół, chętnie służył rada i pomocą młodszym kolegom. Budził jednak niechęć adwokatów, zwłaszcza tych po Kursach Duracza w związku z czym byl szykanowany przez część środowiska. W latach 50 - tych kilkakrotnie próbowano usunąć go z adwokatury, wszczynając przeciw niemu postępowanie dyscyplinarne, na podstawie donosów i anonimów, i skreślając go z listy adokatów. Wojewódzkiej Izby adwokackiej w Katowicach. Zarzucano mu, że nie rozumie roli i zadań adwokatury w Polsce Ludowej, twierdzono, że jest klerykałem, gdy on po prostu był wierzącym człowiekiem, który nie krył swych przekonań religijnych. Wszystkie te próby zakończyły sie niepowodzeniem, gdyz zawsze miał rzetelny stosunek do kiljentów i powierzonych mu ludzkich spraw.
17 października 1944 roku zawarł związek małżeński z zofia Obręczykówna. Z małżeństwa miał dwie córki : Małgorzatę i Alicję, które bardzo kochał. Dbał o ich poziom życia i wykształcenie. Był mądrym i odpowiedzioalnym ojcem. To on zaufał małej dziewczynce i powiedzial prawde o Katyniu, a później juz studentów pierwszego roku prawa, w marcu 1968 wyjaśnił istote wydarzeń. Mimo licznych zajęć zawodowych znajdował czas dla dziecie : zoma chodził z nimi na lodowisko ( przed wojna byl jednym z najlepszych łyżwiarzy figurowych w Częstochowie ), wiosną, latem i jesienią zabierał córki na długie spacery i wycieczki.
Pod koniec życia cierpiał na chorobe wieńcową , ale swoja słabośc znosił godnie, bez słowa skargi.
Zmarł w nocy z 12 na 13 lipca 1975 roku. Pochowany został na cmentarzu św Rocha.

Przedruk z Gazety wyborczej ( Wspomnienia ) z dnia 12 lipca 2005 r.

[Komentarze (0)]
- Redakcja Strony -
- Absolwenci -
- Wyszukiwanie -
- IV L.O. w Internecie -
- Absolwenci innych LO -





Projekt i wykonanie: © 2005 Tomasz 'Skeli' Witaszczyk, all rights reserved.
Modified by X-bot
Hosting stron internetowych