Almanach Absolwentów Sienkiewicza

Imię:	Władysław
Drugię imię:
Nazwisko:	Rudlicki
Klasa:	brak danych
Wychowawca:	brak danych
Data ur.:	24 marca 1876 r.
Miejsce ur.:	Czestochowa
Dawny adres:	brak danych
Kontakt:	brak danych
Opis:	RUDLICKI WŁADYSŁAW (1876-1949)- artysta rzeźbiarz i malarz, wykładowca rysunku w Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Częstochowie. Urodził się 24 marca 1876 roku w Częstochowie; był synem Ksawerego i Adeli z Czajkowskich. Rudlicki rozpoczął naukę w szkole początkowej w rodzinnym mieście. Po jej ukończeniu kontynuował edukację prawdopodobnie w miejscowym Gimnazjum Filologicznym, przemianowanym w gimnazjum im. H. Sienkiewicza., które ukończył w 1895 r. wraz z uzyskaniem świadectwa dojrzałości. W 1899 r. Rudlicki wyjechał do Krakowa, gdzie na tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych (ASP) podjął studia u Floriana Stanisława Cynka. W tym okresie uzyskał II nagrodę za rysunek aktu. Równolegle studiował (do 1903) rzeźbę u Konstantego Laszczki. Stosunkowo szybko rozwinął się talent rzeźbiarski Rudlickiego. Potwierdzeniem tego były dwa brązowe medale uzyskane w 1900 i 1901 oraz srebrny w 1902. Wielkim wydarzeniem w życiu artystycznym rzeźbiarza tuż po ukończeniu krakowskiej uczelni było złożenie u niego zamówienia na rzeźby czworo świętych: „Pawła Pierwszego Pustelnika”, „Floriana”, „Jadwigi” i „Kazimierza”, jako ozdób jednej z kondygnacji wieży budowlanej na Jasnej Górze. Drugie zamówienie dotyczyło wykonania zespołu rzeźb „Chór aniołów” przed szczytem jasnogórskim. W 1906 jako absolwent krakowskiej ASP, na dalsze studia Rudlicki wyjechał do Włoch. Tam doskonalił swój warsztat artystyczny we Florencji, Rzymie i Wenecji. Po powrocie do kraju w 1908 osiadł na stałe w Częstochowie. Tutaj też związał się z pracą pedagogiczną w Gimnazjum im H. Sienkiewicza. Wkrótce też wznowił działalność wystawienniczą, zapoczątkowaną jeszcze w 1902r. w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, pracą w gipsie „U progu wieczności”. Stąd w 1905 mając już większy dorobek rzeźbiarski, Rudlicki zdecydował się na wystawienie swoich prac w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP) w Warszawie, gdzie zaprezentował na tej i następnych wystawach, m. in. „Z powrotem”, za którą w konkursie TZSP im. J. Kurierowa w tym samym roku uzyskał II nagrodę. Ponadto wystawiał: „Zaranie wiosny” (1906), „Pastuch” (1907), „Popiersie chłopca, Spod Jasnej Góry” (1908-1909), „Studium staruszki”, „Żebrak” (1909/10) oraz „Głowa starca” i „Na barana” (1910-13). Równolegle z pracą pedagogiczną Rudlicki aktywnie działał społecznie na terenie miasta. Nie zaniechał jednak prac związanych z rzeźbiarstwem i malarstwem. W tym czasie współpracował m. in. z pracownią ceramiczną Stanisława Placyda Bednarskiego. Brał również udział w wystawach w Łodzi oraz wielokrotnie w Częstochowie. Swoje prace wystawiał m. in. w „Domu Sztuki” na Krakowskiej Wystawie Przemysłowo- Rolniczej w Częstochowie (1909) oraz w miejscowym Salonie Sztuki zorganizowanym w latach 1913- 1914 przez Kazimierza Reklewskiego. W 1925 Rudlicki był członkiem komisji budowy pomnika Henryka Sienkiewicza w Częstochowie. Na wystawie rolniczej, zorganizowanej w 1926 w nadwarciańskim grodzie, na specjalne zamówienie rzeźbiarz wykonał rzeźbę ponadnaturalnej wielkości zatytułowaną „Wieśniak z pługiem”. W 1935 Rudlicki związał się z powstałą wówczas w Częstochowie grupą literacko- artystyczną „Długi Tor”, a następnie z grupą „Lit- Arsu”. Trzy lata później w Salonie Jesiennym „Lit- Arsu” zaprezentował 32 obrazy oraz dwie rzeźby. Po zakończeniu II wojny światowej Rudlicki nadal tworzył dzieła w pracowni mieszczącej się w kamienicy przy ul. Jasnogórskiej. Jako członek oddziału Związku Artystów Plastyków nadal brał udział we wszystkich wystawach organizowanych przez związek. W 1947 m. in. w Salonie Władysława Ratusińskiego w Częstochowie prezentował swoje prace, ale wyłącznie malarskie. Wystawiał również na wystawie zorganizowanej w 1947 w Częstochowie; było to 7 prac malarstwa olejnego; „Wiatrak”, „Portret rotmistrza” (1922), „Alegoria”, obraz „U okulisty” i trzy pejzaże” W okresie powojennym ulubionym tematem Rudlickiego były obrazy kompozycyjne i pejzaże. Ostatnia wystawa oddziałowa z udziałem jego prac miała miejsce w 1949. Wśród pomników, które na stałe zostały zakomponowane w krajobraz Częstochowy, jest rzeźba w Parku Miejskim im. S. Staszica z 1911 przedstawiająca postać kobiecą pt. „Zaduma”, ofiarowana miastu. Ponadto dziełem artysty jest popiersie Adama Mickiewicza we Mstowie, figury alegoryczne pt. „Sztuka” zdobiące niegdyś salę koncertową Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia”. Jego rzeźby zdobiły również pomieszczenia Gimnazjum m im. H. Sienkiewicza. Artysta wykonał także rzeźby przy nagrobkach rodzinnych: Zagrodzkich i Górskich na miejscowym cmentarzu Kule. Rudlicki zmarł 30 maja 1949 roku i został pochowany na cmentarzu Kule. W 1938 uhonorowany był przez Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę.