- Strona Główna -
- Historia Szkoły -
- Różności -
- Kronika Szkoły -
- Spotkania po latach -
- Muzeum - Kroniki -
Almanach Absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie

Absolwent Sienkiewicza
Rocznik 1892

Imię:Mieczysław
Drugię imię:Józef
Nazwisko:Kuznowicz
Klasa:brak danych
Wychowawca:brak danych
Data ur.:15 stycznia 1874 r.
Miejsce ur.:Licheń
Dawny adres:brak danych
Kontakt:brak danych
Opis:Kuznowicz Mieczysław Józef (1874-1945) – jezuita, katolicki organizator zrzeszeń młodzieży. Urodził się 15 I w Licheniu; był synem Wincentego i Józefy z Rachubińskich.
We wczesnym dzieciństwie wraz z rodzicami przeniósł się do Częstochowy, gdzie jego ojciec założył cukiernię. Tutaj młody Kuznowicz rozpoczął swoją edukację. Jako uczeń 4 klasy Gimnazjum Filologicznego ( późniejszego Gimnazjum im. H. Sienkiewicza )w Częstochowie został wydalony bez prawa dalszej nauki na terenie Królestwa Polskiego. Powodem był konflikt z prawosławnym duchownym. Naukę kontynuował w zakładzie jezuitów w Chyrowie, gdzie w 1893 r. zdał maturę. W kwietniu tego roku wstąpił do nowicjatu w Starej Wsi, a 14 IV 1906 r. uzyskał święcenia kapłańskie, po czym skierowany został do pracy wśród młodzieży rzemieślniczej, gdzie podjął trud ich wychowania według zasad katolickiej nauki społecznej.
W 1906 r. w miejsce dotychczasowego stowarzyszenia powołał życia Związek Młodzieży Przemysłowej i Rękodzielniczej w Krakowie, który stał się wkrótce centralą dla innych powstałych poza Galicją. Celem programowym Związku było podnoszenie kwalifikacji zawodowych, wychowanie młodzieży, działalność oświatowo-rekreacyjna oraz patriotyczno-obywatelska. W 1912 r. Kuznowicz rozpoczął w Krakowie budowę domu młodzieżowego oraz zakładanie na krakowskich Błoniach parku wypoczynkowego „Juvenia”. Wykupił 3 domy przy ul. Solskiego 29-33 z przeznaczeniem na hospicjum dla czeladników. W tym okresie zapoczątkował również akcję antynikotynową i antyalkoholową wśród młodzieży. Podczas I wojny światowej zajmował się uchodźcami w Choceniu. Po odzyskaniu niepodległości wrócił do poprzedniej działalności. W l. 1922-29 z jego inicjatywy, ze składek i pożyczek, wybudowany został dom młodzieży. Mieścił on m.in. bursę dla 300 uczniów, teatr, czytelnię oraz sale: gimnastyczną, zebrań i muzyczną. Dzieło Związku wspierała M. Rostworowska, która zapisała na jego rzecz m.in. majątki w Ostrowie Szlacheckim i Łukowscy, gdzie Kuznowicz założył seminarium dla młodzieży. Związek posiadał ponadto ogród warzywny na Olszy (zapis A. Potockiej). Organizował coroczne kolonie w Jastarni dla 200 uczniów rzemieślniczych.
W pracy Związku Kuznowicz kładł największy nacisk, z racji swej posługi, na wychowanie religijne, kształcenie zawodowe i naukę śpiewu. Zapis K. Uznańskiego (ul. Łobzowa) pozwolił mu w 1921 r. na uruchomienie szkoły ślusarskiej kształcącej werkmistrzów. Część uczniów miała możliwość doskonalenia swojego zawodu za granicą. Swoje osiągnięcia i zamierzenia propagował i nagłaśniał podczas wieców, zebrań oraz w mediach. Od 1925 r. publikował je w organie prasowym Związku „Związkowiec”. Wydał również kilka broszur, m.in. Jak organizować i prowadzić stowarzyszenia polskiej młodzieży rękodzielniczej i robotniczej (1912), Kwestia terminatorów w naszym kraju (1907), Metody pracy społecznej (1914), Obrazki z życia zaniedbanej młodzieży (1923), Palenia tytoniu a młodzież rękodzielnicza i robotnicza (1913), Znaczenie pierwiastka religijnego w akcji robotniczej (1910) oraz Organizacja młodzieży przemysłowej i rękodzielniczej a kościół i społeczeństwo (1929).
Po wkroczeniu hitlerowskich Niemiec do Polski w 1939 r. Kuznowicz, jako osoba publiczna w pierwszej kolejności znalazł się na liście okupanta jako element niepożądany. Został więc aresztowany i osadzony w więzieniu Montelupich. Dzięki usilnym zabiegom i staraniom przyjaciół został uwolniony. Groźba ponownego aresztowania zmusiła go do szybkiego opuszczenia Krakowa. Wyjechał w okolice Starego Sącza, do Limanowej, gdzie ukrywał się już do końca okupacji.
Schorowany i wycieńczony fizycznie psychicznie, z powodu ciągłego strachu i nieustannej ucieczki przed konfidentami, doczekał w prawdzie wyzwolenia, ale w niedługim czasie zmarł (26 III 1945). Został pochowany początkowo w Nowym Sączu, a w 1963 r. staraniem swoich wychowanków został przeniesiony na cmentarz Rakowiecki w Krakowie.

[Komentarze (1)]
- Redakcja Strony -
- Absolwenci -
- Wyszukiwanie -
- IV L.O. w Internecie -
- Absolwenci innych LO -





Projekt i wykonanie: © 2005 Tomasz 'Skeli' Witaszczyk, all rights reserved.
Modified by X-bot
Hosting stron internetowych