- Strona Główna - |
|
|
Almanach Absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie |
Absolwent Sienkiewicza Rocznik 1952
Kliknij aby powiekszyc zdjecie |
Imię: | Wojciech | Drugię imię: | | Nazwisko: | Łukaszewski | Klasa: | brak danych | Wychowawca: | prof. Zygmunt Przesłański | Data ur.: | 10 marca 1936 r. | Miejsce ur.: | Częstochowa | Dawny adres: | brak danych | Kontakt: | Nie żyje. | Opis: | Kompozytor, pedagog, krytyk muzyczny i animator życia muzycznego. Urodzony 10 marca 1936 w Częstochowie. Przez dwa lata uczęszczał do liceum im. H. Sienkiewicza w Częstochowie ( najprawdopodobniej 1950 – 1952 ) . Następnie przeszedł do szkoły muzycznej.
Studiował w latach 1960-65 kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie Tadeusza Szeligowskiego, a po jego śmierci - pod kierunkiem Tadeusza Paciorkiewicza. Rok po ukończeniu studiów otrzymał stypendium rządu francuskiego na wyjazd do Paryża, gdzie w latach 1966-67 pogłębiał wiedzę kompozytorską u Nadii Boulanger. Po powrocie do kraju pracował jako asystent na Wydziale Wychowania Muzycznego w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (1967-68). Na stałe osiedlił się jednak w rodzinnym mieście. Jeszcze w 1967 podjął pracę w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia w Częstochowie jako wykładowca przedmiotów teoretycznych. Objął także funkcję kierownika Wydziału Wychowania Muzycznego. W 1971 został dyrektorem częstochowskiej szkoły. Na tym stanowisku pozostał do końca życia. Uzupełnieniem jego działalności pedagogicznej była praca na Politechnice Częstochowskiej, gdzie w latach 1976-77 prowadził zajęcia fakultatywne z dziedziny muzyki.
Wojciech Łukaszewski odegrał znaczącą rolę jako animator życia muzycznego Częstochowy. Współpracował z Filharmonią Częstochowskąjako prelegent podczas koncertów (1968-71) i jako autor komentarzy do programów koncertowych (1968-78). Był współzałożycielem i wiceprzewodniczącym Częstochowskiego Towarzystwa Muzycznego (1976-78). Należał do Rady Programowej OGÓLNOPOLSKIEGO FESTIWALU SKRZYPCOWEGO IM. GRAŻYNY BACEWICZ. Współpracował z Teatrem Dramatycznym im. Adama Mickiewicza w Częstochowie (1971-77).
Pracę na tak wielu stanowiskach łączył z komponowaniem, odnosząc i na tym polu liczne sukcesy. Za swoją twórczość kompozytorską otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in. w 1965 I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Studenckim na kompozycję związaną z Ziemią Koszalińską za NAZYWAM CIEBIE MORZE na chór mieszany a cappella (1965), w 1968 - wyróżnienie na >>> KONKURSIE MŁODYCH ZWIĄZKU KOMPOZYTORÓW POLSKICH za MUSICA PER ARCHI (1968), w 1969 - II nagrodę (pierwszej nie przyznano) na Konkursie Kompozytorskim zorganizowanym przez Wielkopolskie Towarzystwo Kulturalne w Poznaniu za MAZOWSZE na chór męski (1969), w 1970 - wyróżnienie honorowe na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim na dzieło muzyczne o tematyce gdańskiej za PIEŚŃ O ŻOŁNIERZACH Z WESTERPLATTE na chór mieszany (1969) oraz wyróżnienie na Konkursie Kompozytorskim zorganizowanym przez Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną we Wrocławiu za FRESKI WROCŁAWSKIE na baryton solo, głos recytujący, klarnet solo, chór mieszany i orkiestrę (1969), a w 1973 - I wyróżnienie na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim na utwór fortepianowy z towarzyszeniem orkiestry o charakterze dydaktycznym za CONCERTINO NR 2 (1973). Ponadto Wojciech Łukaszewski został uhonorowany dyplomem uznania za ofiarną pracę oraz osiągnięcia w rozwoju Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia w Częstochowie, przyznanym przez częstochowski Urząd Miejski (1974), Nagrodą Kuratora Okręgu Szkolnego Katowickiego za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej (1974), Srebrną Odznaką za zasługi dla rozwoju Społecznych Ognisk Artystycznych regionu częstochowskiego i województwa katowickiego (1975) oraz odznaką Zasłużony Działacz Kultury i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1977). Wyrazem uznania dla jego twórczości kompozytorskiej była Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1977).
Zmarł 13 kwietnia 1978 roku w Częstochowie.
Łukaszewski Wojciech (1936-1978) – pedagog, kompozytor, działacz i krytyk muzyczny. Urodził się 16 III w Częstochowie; był synem Antoniego i Heleny z Michalskich.
Okres wczesnego dzieciństwa spędził w rodzinnym mieście, zaś okres okupacji w podwarszawskiej Mogielnicy. Po zakończeniu wojny wrócił do Częstochowy, gdzie w wieku 15 lat rozpoczął naukę muzyki w Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia w klasie fortepianu Wacławy Sakowicz. Wyjątkowy talent w połączeniu z pracą zadecydował, że już po 2 latach Łukaszewski kontynuował naukę w Średniej Szkole Muzycznej, uczęszczając równocześnie do Liceum Ogólnokształcącego im. H. Sienkieiwcza. W wieku 17 lat rozpoczął komponować, głównie pieśni do słów Leopolda Staffa i Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Oraz miniatury fortepianowe. Podczas nauki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) II stopnia podjął pracę jako nauczyciel gry na fortepianie w Społecznym Ognisku Muzycznym (1957) i korepetytor Męskiego Chóru „Pochodnia” (1958) w Częstochowie. W 1960 r. Łukaszewski rozpoczął studia kompozytorski w PWSM w Warszawie pod kierunkiem Tadeusza Szeligowskiego, a następnie Tadeusza Paciorkiewicza. W trakcie studiów skomponował m.in. Trzy pieśni na sopran i fortepian do słów Juliana Przybosia, Toccatę na fortepian, Cztery miniatury na klarnet, Dwie sonaty na fortepian oraz Concertino na fortepian i orkiestrę. Pierwszym poważnym osiągnięciem potwierdzającym jego niewątpliwy talent było przyznanie mu podasz ogólnopolskiego Konkursu Studenckiego na kompozycję związaną z Koszalińskiem I nagrody za pieśń pt. Nazywam ciebie morze na chór mieszany a cappella do słów H. Piotrkowskiego.
Po ukończeniu studiów w 1965 r. Łukaszewski wyjechał na stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki do Paryża, gdzie w l. 1966-67 doskonalił swój warsztat muzyczny u sławnej wówczas Nadii Boulanger. W tym okresie powstały Pieśni księżyca na mezzosopran, głos recytujący i 9 instrumentów do słów F. Garcii Lorki. Po powrocie do kraju Łukaszewski podjął pracę w PWSM w Warszawie. Brak mieszkania zadecydował jednak o powrocie kompozytora do Częstochowy i podjęciu pracy nauczyciela w tutejszej Szkole Muzycznej II stopnia. Przyjazd do rodzinnego miasta zapoczątkował nowy etap w twórczości kompozytora. Jego praca przynosiła mu wiele satysfakcji oraz nagród i wyróżnień. Już w 1968 r. uzyskał wyróżnienie w XI Konkursie Młodych Kompozytorów Polskich.
W tym samym roku Łukaszewski uzyskał wyróżnienie za Pieśń o żołnierzach z Westerplatte na chór mieszany a cappella do słów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, zaś w następnym roku przyznano mu II nagrodę w konkursie na utwór chóralny w Poznaniu za Mazowsze, mały poemat na chór męski a cappella do tekstu Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Kolejne wyróżnienie uzyskał w 1970 r. za Freski wrocławskie, a w 1973 r. za Concertino na fortepian i orkiestrę. Sukcesem uznanym z przez krytyką był Utwór na klarnet smyczkowy, wykonany podczas Wiosny Leningradzkiej, w 1971 r., a następnie m.in. w Rydze, Nicei, Warszawie i Poznaniu.
Działalność kompozytorska Łukaszewskiego została ograniczona z powodu objęcia (1971) stanowiska dyrektora Szkół Muzycznych w Częstochowie. W 1973 r. w Filharmonii Częstochowskiej odbył się koncert kompozytorski Łukaszewskiego. W jego programie znalazły się: Utwór na kwartet smyczkowy, Pieśń księżyca, Concertino na orkiestrę oraz Confessioni per orchestra. Było to prawykonanie Confessioni z udziałem Orkiestry Symfonicznej częstochowskich filharmoników pod dyr. Zygmunta Hassy. Mimo ograniczeń czasowych Łukaszewski komponował również utwory dydaktyczne, m.in. Siedem Piosenek jednogłosowych dla dzieci z akompaniamentem fortepianowym (prawykonanie na Festiwalu DO-RE-MI w Łodzi 1979). Ostatnimi utworami wykonywanymi w 1977 r. była Suita w dawnym stylu na kwintet dęty, Wariacje na fortepian z tematyki melodii ludowej Uśnijże mi uśnij.
Twórczość kompozytorska szła w parze z pracą pedagogiczną oraz publicystyczną. Łukaszewski współpracował bowiem z redakcją „Życia Częstochowy”, „Gazety Częstochowskiej” i „Ruchu Muzycznego”. W jego dorobku muzycznym można się doliczyć 114 publikacji. Występował również jako konferansjer podczas koncertów, a ponadto prowadził zajęcia także na Politechnice Częstochowskiej. Był współzałożycielem Częstochowskiego Towarzystwa Muzycznego.
Bogatą, pełną inwencji twórczość kompozytorską Łukaszewskiego przerwała jego przedwczesna śmierć, która nastąpiła 13 IV 1978 r. Zmarły pochowany został na cmentarzu Kule w Częstochowie. W dowód uznania z pracę i działalność muzyczną uzyskał wiele nagród, wyróżnień, m.in. Srebrną Odznaką Stowarzyszenia Społecznego Ognisk Artystycznych Katowicach, Odznakę Zasłużonego Działacza Kultury (1977), Srebrny Krzyż Zasługi (1977)i nagrodę II stopnia Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości kompozytorskiej (1977).
Ewa i mirosław Zwolińscy
|
[Komentarze (2)]
|
|
- Redakcja Strony - |
|