Almanach Absolwentów Sienkiewicza

Imię:	Józef
Drugię imię:
Nazwisko:	Dziuba
Klasa:	brak danych
Wychowawca:	brak danych
Data ur.:	1888
Miejsce ur.:	brak danych
Dawny adres:	brak danych
Kontakt:	brak danych
Opis:	DZIUBA Józef (1888-1946), pseud. Profesor. Pedagog, działa niepodległościowy i sportowy, wiceprezydent miasta Częstochowy. Ur. 12 III 1888 w Nieżynie k. Kijowa, był synem Mikołaja i Ewy Demidowiczów, bratem Bronisława (1892-1909), działacza organizacji „ Promieniści”, Zw. Młodzieży Postępowej i PPS – Frakcji Rewolucyjnej. Dz. od 1899 uczył się w gimnazjum rzędowym ( późniejszy budynek Gimnazjum H. Sienkiewicza ) w Częstochowie. W 1903 został członkiem organizacji konspiracyjnej „ Promieniści”. Po usunięciu z gimnazjum za udział w tzw. strajku szkolnym w lutym 1905 uczył się na tajnych kompletach, a od 1906 w gimnazjum pol. Waleriana Kuropatwińskiego (później Gustawa Kośmińskiego). W 1908 zdał maturę. Od 1905 należał do PPS , a po rozłamie w partii ( w listopadzie 1906 do PPS Frakcji Rewolucyjnej). W 1908 przystąpił do Zw. Młodzieży Postępowej ( od 1910 ZW. Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej). Z ramienia tejże organizacji prowadził działalność oświatową wśród robotników. Był tez działaczem Tow. Szerzenia Wiedzy; pełnił funkcje członka zarządu, a w 1912 i od 1916 był jego prezesem. W 1908-10 pracował jako nauczyciel w szkole Emilii Jurkowskiej, a w 1912-13 w gimnazjum G. Kośmińskiego. W 1914-20 uczył historii j. pol., logiki i łaciny w gimnazjum żeńskim Wacławy Chrzanowskiej, a w 1916-18 uczył także w gimnazjum im. H. Sienkiewicz. W 1918-23 studiował na Wydz. Filozoficznym UJ. W 1919 był inicjatorem utworzenia w współzałożycielem , później do 1928 nauczycielem gimnazjum męskiego w Częstochowie ( później II Gimnazjum Państw im. R. Traugutta). W 1922 założył gimnazjum Zw. Zaw. Nauczycielstwa Pol. Szkół Średnich ( później Gimnazjum Tow. Szkoły Społecznej) w którym był nauczycielem i administratorem . Wchodził w skład zarządu oddziału pow. ZNP. W 1919 należał do Komitetu Niesienia Pomocy dla górnego Śląska ; w Radzie Miej. wnioskował o zapomogi dla uchodźców ze Śląska. W 1920 jako referent oświatowy służył w ekspozyturze Naczelnego Dowództwa Pow. Górnego Śląska. Dz. był jednym z członowych działaczy PPS w Częstochowie. Od listopada 1918 do stycznia 1919 pełnił funkcją przewodniczącego Rady Delegatów Robotniczych szereg lat był członkiem, a w II poł. lat 30. przewodniczącym Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS. Od XX Kongresu PPS ( 31 XII 1925- 2 I 1926 Warszawa) wchodził w skład Rady Naczelnej PPS. Z ramienia PPS był czterokrotnie : w 1919, 1925, 1927, 1939 wybierany do RM w Częstochowie; w okresie od 9 III 1926 do 30 IV 1927 pełnił funkcję wiceprezydenta miasta, a w 1927-30 ławnika Magistratu m. Częst. Powtórnie wiceprezydentem miasta był w okresie od 26 XI 1936 do września 1939. W 1935 z ramienia PPS kandydował do Sejmu, lecz bez powodzenia. Dz. był też działaczem sportowym: współzałożycielem KS „ Skra” oraz członkiem Miej. Komitetu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojennego. Od 1935 wchodził w skład kierownictwa okręgu częst. Tow. Uniwersytetu Robotniczego. Był też członkiem Rady Nadzorczej Spółdzielni Spożywców „ Jedność”. Podczas kampanii 1939, od początku września przebywał w Warszawie , następnie powrócił do Częstochowy. Aresztowany 9 XI t.r. do 4 I 1940 przetrzymywany był w więzieniu na Zawodziu. Od 1941 należał do konspiracji PPS Wolność – Równość – Niepodległość ; m.in. jako przedstawiciel Częstochowy uczestniczył 7 IX 1941 w Warszawie w Ogólnopolskiej Konferencji PPS-WRN. Zm. 2 III 1946 w Częstochowie, pochowany został w kw. 19, rząd VI, grób1. W małżeństwie (od 1937) z Weronika Ludwiką Piątek miał syna Krzysztofa (ur. 11 VII 1939), inż., kierownika Oddziału Remontowego Miej. Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Częstochowie.