Almanach Absolwentów Sienkiewicza

Nadzwyczajne posiedzenie Rady Pedagogicznej z dnia 13 lutego 1948 r.

Obecni :
Wice kurator ministerialny : dr Kazimierz Zbierski
Wizytator kuratoryjny : Krzyk , Dyrektor szkoły i Profesorowie

Dnia 13 lutego 1948 r. W gmachu Liceum i Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Częstochowie odbyło się nadzwyczajne zebranie członków Rady Pedagogicznej z udziałem przedstawicieli władz oświatowych.
Po krótkim zagajeniu przez dyrektora Saboka głos zabrał wizytator ministerialny dr Kazimierz Zbierski, który serdecznie powitał zebranych, podkreślając, że Władze Oświatowe z całym uznaniem odnoszą się do wysiłków grona nauczycielskiego, zmierzających do rozwoju szkoły i do postawienia jej na wysokim poziomie naukowym i wychowawczym; prosząc o poufność w sprawach, które będą przedmiotem rozważań, zaznaczył, że do Częstochowy zjechała bardzo liczna ekipa wizytatorów, kurator z dyrektorem departamentu na czele, aby podzielić się z nauczycielami pewnymi refleksjami, spostrzeżeniami, aby na miejscu wyjaśnić wiele spraw, wymagających niezwłocznego rozwiązania.
A więc odbycie tej zbiorowej wizytacji stało się koniecznością, leżało ono w planach Ministerstwa od dawna, a wypadki częstochowskie przyspieszyły znacznie potrzebę nawiązania bliższego porozumienia z pracownikami oświatowymi na gruncie Częstochowy. Konferencja niniejsza, jak i inne tego rodzaju, jest zatem podyktowana troską o dobro szkoły, a dobro młodzieży i jej przyszłości.
Mamy przed sobą cały szereg trudnych problemów. Ale jako problem kapitalny, na którym należy się skupić baczna uwagę, wysuwa się konieczność stworzenia w szkole takich warunków, aby nauka, życie w organizacjach, atmosfera szkolna stała się czynnikiem atrakcyjnym, aby w tej pracy młodzież znalazła całkowite zadowolenie i nie potrzebowała szukać innych sposobów wyżywania się na zabójczych drogach występku.
Pracujemy w ciężkich warunkach powojennych, na barki nasze wkłada się wiele obowiązków, stąd możliwe różne niedociągnięcia. Tymczasem skutki straszliwej wojny ciążą totalnie na młodzieży i trzeba usilnych starań, aby odwrócić grożące jej niebezpieczeństwo wciągania przez czynniki zewnętrzne do tajnej, zbrodniczej roboty.
Nie możemy pozwolić sobie na dalsze marnowanie sił. Po stracie 6 milionów ludności w czasie wojny ochrona biologiczna narodu przed dalszym wyniszczeniem – to nakaz nieodparty !
Wydarzenia częstochowskie i stwierdzony w nich udział młodzieży szkół wszystkich stopni powinny być dla nas sygnałem alarmowym do zdwojenia czujności.
Oc. Zbierski przechodząc do omówienia spraw związanych z gimnazjum i liceum im. H. Sienkiewicza, podkreślił, że po porozumieniu z dyrektorem departamentu poczuwa się do miłego obowiązku podziękowania wszystkim pracownikom szkoły za ich wydajną pracę, szczególnie uwydatnił niezwykłe zasługi dyr. . Saboka , który wykazał tyle zapału i gorliwości z staraniach o należyte urządzenie, wyposażenie i poziom szkoły; rezultaty tych wysiłków są duże, Ministerstwo je docenia, dyr. Sabok jest w tej szkole najaktywniejszy i może uchodzić za wzór do naśladowania. Toteż inni pracownicy winni wejść w ślady swego przełożonego i zwłaszcza młodych ten budujący przykład winien zdopingować do większych wysiłków.
W całokształcie prac nad budową szkolnictwa ważną pozycję stanowi konieczność współpracy ze społeczeństwem, organizacjami politycznymi; zwłaszcza Komitety Rodzicielskie, którym problem w najbliższym czasie będzie rozpracowany, mogą wiele zdziałać w zakresie wychowania, nie ograniczając się tylko do formalnych czynności, ale pełniąc rolę naprawdę wychowawczą w czuwaniu nad życiem młodzieży poza szkołą, sprawując np. kontrolę widowisk teatralnych, filmowych itp.
Reasumując powyższe, wizytator dr Zbierski stwierdza imieniem Ministerstwa , że Liceum i Gimnazjum im. H. Sienkiewicza z dyrektorem na czele wniosła duży wkład w dzieło nauczania i wychowania młodzieży dla Polski Ludowej i Demokratycznej, co Ministerstwo widzi i należycie ocenia, nadto ob. Wizytator zwraca się z apelem, aby całe grono pracowników szkoły zdobyło się na większy jeszcze wysiłek w dążeniu do pełnego wychowania pokolenia – dla dobra państwa.

---------------------------

Z kolei glos zabrał od. Wizytator Krzyk, który w obszernym referacie o charakterze wybitnie instruktywnym, zajął się zagadnieniem realizacji powyższych postulatów. Nawiązując do słów ob. Zbierskiego, że ostatnie wydarzenia częstochowskie winny być sygnałem alarmowym, referent zaznaczył z naciskiem, że raczej winny być te wypadki dzwonkami alarmowymi, którego glos silnym echem winien obudzić szerokie rzesze społeczeństwa i nauczycielstwa, spotęgować „ czujność ”, zaostrzyć wzrok i słuch – co dzieje się źle.
Pewna część młodzieży idzie drogami, które prowadzą do murów więziennych. Niewątpliwie jest to skutek wojny i ogólnej demoralizacji, ale przyczyn trzeba szukać i gdzie indziej, za podszeptem czynników niepoczytalnych młodzież schodzi na manowce i wymyka się z kręgi naszego oddziaływania, rzucając cień na naszą pracę.
Możemy z faktów tych wyciągnąć konsekwencje. Żyjemy przecież na wielkim zakręcie dziejów, w czasach naszych zachodzą procesy historyczne o wielkiej doniosłości, przeobrażenia polityczne, gospodarcze, kulturalne, budujemy Polskę Ludową i Demokratyczną; jesteśmy świadkami tych przeobrażeń, ale i twórcami stającej się rzeczywistości !
Szkoła musi na swoim odcinku spełnić rolę na miarę dziejową i przygotować młodzież do czekających ją zadań w budowie lepszego Jutra. Trzeba zerwać z zasadą apolityczności, szkoła winna być instrumentem polityki rządu, winna też po linii wytycznych władz, mających na względzie dobro państwa.
Praca ma być rzutowana na lata i opierać się na wierze w nowe wartości i osiągnięcia w życiu zbiorowym, poczynania nasze winny wypływać z entuzjazmu, bo tylko wtedy można liczyć na ważkie ich rezultaty. W realizowaniu postulatów wypada mieć plan : w pewnych etapach wyznaczyć cele i konsekwentnie je realizować. Na rok szkolny 1947 / 48 cele te nakreślał ob. Minister Skrzeszewski na zjeździe kuratorów wysuwając jako jedno z zadań i jako główny cel wychowawczy – rozszerzenie i pogłębienie ofensywy ideologicznej.
Kuratorium i wydział Szkół Średnich zaplanował pracę wychowawczą i dydaktyczną, aby zadanie wyznaczone przez Ministra spełnić i w związku z tym wysuwa postulaty .
Włączenie młodzieży w nurt nowej rzeczywistości polskiej, ugruntowanie w świadomości ogółu młodziezy wielkich przedstawicieli politycznych i zdobyczy socjalnych, ideałów wolności, równości i sprawiedliwości społecznej, wciągnięcie do pracy nad realizacją planu 3 – letniego, wysiłki Polaków na tle dziejów Europy. Zaznajomienie młodzieży ze współczesnością odbywać się będzie przez nauczanie i wychowywanie, przy tym nauczanie oddane będzie w służbę wychowania. Obok zagadnień życia współczesnego, nauki o Polsce współczesnej wprowadza się do programu nowy przedmiot : zagadnienia społeczno – wychowawcze. Znajomość tego przedmiotu obowiązuje wszystkich nauczycieli – nie tylko specjalistów, stąd sprawy omawiane będą naświetlone wszechstronnie – od strony rozumowej i uczuciowej przy zastosowaniu dobrze przemyslanej korelacji między przedmiotami pokrewnymi.
Do wytworzenia kontaktu z życiem społeczeństwa przyczyni się wielce zapraszanie prelegentów spoza szkoły, nawiązywanie łączności ze stronnictwami politycznymi, związkami, czynnikiem społecznym, pożądane byłoby tworzyć koła prelegentów w większych ośrodkach jak Częstochowa. Ważną rolę odegrają tutaj organizacje szkolne, organizowanie świetlic, czytelnictwa, bibliotek szkolnych. Wiele uwagi należy poświęcić problematyce aktualności w programach szkolnych, trzeba je wyodrębniać i wiązać z rzeczywistością.
Cały materiał programowy należy podzielić na trzy działy :
1. treści stare – do utrzymania bo to postępowa przeszłość nasza
2. treści nowe – przeobrażenia dzisiejsze np. chłop i robotnik i jego rola jako współtwórczej rzeczywistości
3. treści do usunięcia – w przeszłości i teraźniejszości – to pierwiastki faszyzmu i reakcyjnych dążeń.

Problem czytelnictwa winien być również należycie postawiony : w bibliotekach obok literatury pięknej winny się znaleźć utwory chłopów i robotników, dzieła popularne i naukowe, budzić należy w młodzieży zamiłowanie do czytelnictwa – takich utworów zwłaszcza, które mogą powiązać młodzież z otaczającą nas rzeczywistością.

Zagadnieniem dużej wagi są wycieczki : bliższe do instytucji społecznych, zakładów pracy, fabryk; dalsze – na Ziemie Odzyskane, z którymi trzeba się związać uczuciowo jako z dawnym naszym szlakiem piastowskim. Znaczne korzyści w dziale nauczania i wychowania osiągnie się :
a) przez zaprawianie młodzieży do racjonalnego czytelnictwa dzienników i czasopism
b) przerzucenie organizacji ideowych na teren szkoły ( Związek Walki Młodych, Więź, Związek Młodzieży demokratycznej i inne , przy tym udział w harcerstwie przewidziany jest do 16 roku życia, od 17 roku życia młodzież znajdzie ujście dla swojej energii w pracach organizacji ideowo – wychowawczych.
c) Przez organizowanie uroczystości szkolnych, narodowych i państwowych
d) Współdziałanie szkół z Komitetami rodzicielskimi
e) Współdziałanie ze związkami politycznymi , społecznymi i wojskiem
f) Ważnym środkiem w walce o dobro młodzieży winien być nowy styl pracy nauczycielstwa , pracy pozytywnej, twórczej – z tym poczuciem, że przestawiliśmy się na nowe tory, że przemiany dziejowe są nieodwracalne

Jeżeli szkoły pójdą po linii wskazań Ministerstwa to na pewno nie spotkamy się z przykrymi i bolesnymi wypadkami jakie miały miejsce w Częstochowie.

Potem rozpoczęła się ożywiona dyskusja. Prof. Wójcicki przedstawił, że w pewnych książkach sś opisy drastyczne i to stwarza trudności wychowawcze, powiedział tez , że obecnie istnieje nadmiar wycieczek, pogadanek, odczytów, audycji szkolnych- co obciąża młodzież.
Prof. Chłap wyraził zaniepokojenie, że władze nie informują wcześniej szkół o przypadkach aresztowania młodzieży, co utrudnia prace wychowawczą. Ubolewał, że nie ma teraz podręcznika na temat Polski współczesnej

Na zakończenie Wizytator raz jeszcze podziękował wszystkim za włożony trud i życzył owocnej pracy. Dyrektor Sabok podziękował za tak życzliwe ustosunkowanie się do szkoły, zapewniając , że grono pedagogiczne będzie starało się realizować powyższe zadania.

[Komentarze (0)]