|
Gustaw Orlicz - Dreszer Autor: Cieślak AleksanderData dodania: 22.04.2016 22:29:26
" Goniec Częstochowski " 1936, nr 164 Gen. Gustaw Orlicz-Dreszer Inspektor Obrony Powietrznej Państwa Zginął w katastrofie samolotowej. Wraz z nim zginęli ppłk. Loth i kpt Łagiewski Gdynia. – W katastrofie samolotowej u wybrzeża koło Orłowa zginął wczoraj popołudniu Inspektor Obrony Państwa, generał dywizji Gustaw Orlicz-Dreszer, jeden z czołowych dowódców armji naszej, pionier polskiej idei morskiej i kolonialnej. Wraz z nim poniósł śmierć tragiczną ppłk. Stefan Loth, znany działacz sportowy oraz kpt. Pilot Aleksander Łagiewski, pilotujący samolot. Szczegóły tej wstrząsającej katastrofy są następujące: Przebieg straszliwej katastrofy. Gdynia. – W dniu 16 bm. O godz. 15 zdarzyła się w Orłowie straszliwa w skutkach katastrofa lotnicza. Licznie zebrani na plaży orłowskiej lotnicy zauważyli w pewnej chwili lecący nisko nad ziemią samolot, który jak gdyby zdradzał zamiar lądowania na obszernych trawnikach opodal plaży – silny wiatr dmący od lądu zepchnął samolot na morze. Samolot zawrócił i lecąc nisko nad falami skierował się w stronę plaży – mniej więcej w odległości 600 m. od plaży silny podmuch wiatru wywrócił samolot. Maszyna uderzywszy o wodę skapotowała i wywróciwszy 2 koziołki runęła w fale. Z plaży wyruszyła natychmiast szalupa ratunkowa polskiego Czerwonego Krzyża, oraz kilka łodzi i rowerów wodnych. Pierwszy rower wodny był obok miejsca wypadku w 8 minut. Z wody sterczały lotki sterowe, zaś cały samolot znajdował się głęboko w wodzie. Lotnicy przywiązani pasami nie zdążyli ich już odpiąć i wypłynąć na powierzchnię. W kilka minut później statek gdański Falke płynąc niedaleko, zbliżył się do zatopionego samolotu i przywiązawszy go linami począł ciągnąć ku brzegowi. Zaalarmowane przez miejscową policję władze gdyńskie i dowództwo marynarki przysłały na pomoc holownik i trawlery. Pierwszy przybył ORP „Rybitwa”, a tuż za nim dwa małe holowniki marynarki. Jeden z mniejszych holowników odebrał od statku „Falke” samolot i podciągnął go na płytszą wodę obok mola. – Tu przy pomocy lin poczęto ciągnąć samolot na molo. Pracowano w gorączkowem tempie, choć mała już była nadzieja uratowania znajdujących się w środku lotników. Po przecięciu pasów wydobyto lotników. Natychmiastowa pomoc lekarska i wszelkie sposoby ratunkowe zawiodły. Samolotem, który okazał się wojskową maszyną SPDRC, leciał nowomianowany szef obrony lotniczej generał dywizji Orlicz-Dreszer, a pilotem maszyny był ppłk. Stefan Loth i kpt. Aleksander Łagiewski. Pomimo natychmiastowej pomocy nie zdołano przywrócić ich do życia. Na miejscy wstrząsającej katastrofy w kilkanaście minut znaleźli się przedstawiciele władz gdyńskich, którzy kierowali całą akcją ratowniczą. W toku pierwszych dochodzeń ustalono, że śp. Gen Orlicz-Dreszer leciał z Grudziądza do Gdyni, by wylądować na lotnisku w Rumji. Żona tragicznie zmarłego generała znajdowała się w tym czasie w Gdyni i zwiedzała w towarzystwie komandora Jacynicza polski motorowiec transatlantycki „M. S. Piłsudski”. Najprawdopodobniej śp. Gen. Orlicz-Dreszer leciał samolotem wojskowym do Gdyni, aby tu spotkać się ze swą żoną, która powróciła z Ameryki na statku „Piłsudski”. Życiorys ś. p. gen. Dreszera. Ś. p. generał dywizji Orlicz-Dreszer Gustaw – inspektor armji, urodził się 2. X. 1889 r. w Jadowie, pow. radzymińskiego. Gimnazjum filologiczne ukończył w Częstochowie w 1908 r. akademję handlową we Francji w 1914 r. oraz studiował przez dwa lata na uniwersytecie we Lwowie i w Liege (Belgia). Przed wybuchem wojny światowej brał czynny udział w pracach niepodległościowych młodzieży polskiej w Belgji i w kraju, zaś w pierwszych dniach wojny światowej przechodzi z szeregów rosyjskich do służby w Legionach polskich w I p. ułanów I Brygady legj. W pułku tym cały okres legionowy dowodzi kolejno plutonem, szwadronem i dyonem, wreszcie zostaje zastępcą dowódcy pułku, uczestnicząc we wszystkich walkach Legjonów od 1914 r. do 1916 roku. Po kryzysie przysięgowym Legjonów polskich internowany przez Niemców w Szczypiornie, zostaje następnie wywieziony do Niemiec i kolejno więziony w: Hawelbergu, Rastatt i Werlu do 20. X. 1918 r. W pierwszych miesiącach niepodległości państwa organizuje I p. szwoleżerów Józefa Piłsudskiego, dowodzi grupą operacyjną „Chełm” i bierze udział w walkach w Małopolsce wschodniej. W kwietniu 1919 r. uczestniczy na czele szwoleżerów w akcji oswabadzającej Wilno i resztę wojny polskiej 1919-1920 spędza na froncie, jako dowódca brygady I dywizji kawalerji. Po wojnie pełni funkcję dowódcy 2 dyw. Kaw. Członka komisji wojskowej nauk przy sztabie generalnym, od 11-go września 1926 r. – generała do prac przy gen. Insp. Sił Zbrojnych i wreszcie od 15 grudnia 1930 inspektora armji. Generałem brygady mianowany z dniem 1 lipca 1923 r., a generałem dywizji z dniem 1 stycznia 1931 r. Posiada szereg odznaczeń polskich i zagranicznych m. in. Virtuti Militari 5 kl., Krzyż Niepodległości z mieczami, Odrodzenia Polski kl. 3, czterokrotny Krzyż Walecznych, Krzyż Zasługi złoty, medal za wojnę, medal 10-lecia, medal za ratowanie ginących, Francuską Legię Honorową i t.d. Ś.p. kapitan pilot Łagiewski, który zginął w katastrofie pilotując samolot z gen. Orlicz-Dreszerem i ppłk. Lothem, był jednym z najwybitniejszych polskich lotników wojskowych. Znany był powszechnie jako doskonały pilot myśliwski. Otrzymał on wyszkolenie lotnicze w 3 p. lot., a następnie został przeniesiony do 1 p. lot, skąd poszedł na jakiś czas do 2 p. lot., ażeby powrócić na dawne stanowisko do 1 p. lot. [Komentarze (0)] |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Projekt i wykonanie: © 2005 Tomasz 'Skeli' Witaszczyk, all rights reserved. Modified by X-bot Hosting stron internetowych |