Almanach Absolwentów Sienkiewicza

Ryszard Szyda – matura 1957

Wspomnienie z lat szkolnych.

Był rok 1956, koniec października. Byłem wtedy uczniem trzeciej klasy Liceum im. Henryka Sienkiewicza. W sali katechetycznej Katedry Częstochowskiej miałem lekcje religii – późne popołudnie. Gdzieś po 15 minutach ksiądz, który prowadził lekcję został pilnie odwołany przez siostrę zakonną.
Wrócił po chwili, bardzo przejęty i powiedział : „ Chłopcy, idziemy na Jasną Górę! Z więzienia wyszedł Prymas Polski ”. Wiedzieliśmy, że to ktoś bardzo ważny, lecz byliśmy zbyt młodzi, bu rozumieć coś więcej.
Cała grupa chłopców, a na czele ksiądz, ruszyła przez wszystkie aleje niemal biegiem. Stopniowo ilość uczniów wykruszyła się, zniknęli po bokach. Na Jasną Górę dotarło nas pięciu. Pamiętam ten nastrój jak dziś : panował półmrok i nie było prawie nikogo. Gdzieniegdzie jakaś starsza kobieta.
Ksiądz zostawił nas w jakimś większym holu, już nie pamiętam gdzie dokładnie i poszedł. Wrócił i oznajmił, iż Ksiądz Prymas za chwilę przyjdzie i nas pobłogosławi. W owym półmroku zjawił się wysoki, bardzo szczupły i bardzo blady : takiego go zapamiętałem i po kolei pobłogosławił każdego z nas.
Minęły lata. Rok 1980, Gniezno ( tam wtedy mieszkałem, byłem ordynatorem dużego oddziału szpitalnego ). Wtedy Prymas sprawował funkcję Arcybiskupa Archidiecezji Gnieźnieńsko – Warszawskiej i bywał tam często. Ciągle nachodziła mnie myśl, aby się przypomnieć, czy aby pamięta, wierzyłem, że tak. Ciągle jednak nie było okazji, a rok później Prymas zmarł. Dlatego, nie mogę sobie wybaczyć, że nie zapytałem go, czy pamięta tych pięciu chłopców.
Jeżeli któryś z nas pamięta te chwile, proszę, aby skontaktował się ze mną. Ja niestety, już nie mogę sobie przypomnieć tych moich przyjaciół.

[Komentarze (0)]