- Strona Główna -
- Historia Szkoły -
- Różności -
- Kronika Szkoły -
- Spotkania po latach -
- Muzeum - Kroniki -
Almanach Absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie

1945 - 2007 część I

Autor: Juliusz Sętowski
Data dodania: 30.11.2007 21:59:36

Gimnazjum i Liceum im. H. Sienkiewicza 1945–2007


1. Uruchomienie szkoły. Rozbudowa jej obiektów, prace remontowe

W dniu 17 I 1945 r. zakończyły się walki o Częstochowę, a wojsko niemieckie zostało wyparte z miasta przez Rosjan. Ale szkolnictwo średnie w Częstochowie było w trudnej sytuacji – wiele budynków nie nadawało się do tego, by rozpocząć w nich naukę. Gimnazjum i Liceum im. H. Sienkiewicza, w którym przez prawie całą okupację stacjonowali Niemcy, od 17 I 1945 r. był zajęty przez żołnierzy rosyjskich. Wkrótce w szkole urządzili szpital wojskowy dla swoich rannych (funkcjonował od 21 I 1945).
Kiedy zaczęto uruchamiać pierwsze szkoły średnie w styczniu 1945 r., odpowiednimi budynkami dysponowały: Gimnazjum i Liceum im. J. Słowackiego oraz Gimnazjum ss. Nazaretanek (przy ul. Dąbrowskiego 19). Przejściowo wszystkie państwowe szkoły średnie w Częstochowie znalazły siedzibę w budynku „Słowackiego” (przy ulicy Kościuszki) .
Z gościny Gimnazjum i Liceum im. J Słowackiego uczniowie i kadra pedagogiczna „Sienkiewicza” korzystali do października 1945. Później na krótko „Sienkiewicz” znalazł się w budynku Liceum Pedagogicznego (przy ulicy Jasnogórskiej) . W dniu 16 X 1945 r. nastąpiło przeniesienie do własnego budynku w III al. NMP. Przez kilka miesięcy sprzątano sale lekcyjne i korytarz po funkcjonującym szpitalu. Jak wyglądała akcja porządkowania, dowiadujemy się ze wspomnień ucznia „Sienkiewicza”, Włodzimierza Piątkowskiego: „Następnego dnia po lekcjach, jak jeden mąż stawiliśmy się do pracy. Sale i budynki, dotychczas pozamykane, opróżniliśmy z leżących tam łóżek szpitalnych, gruzu ceglanego i śmieci, zgniłej słomy itp. Z pomieszczeń tych wynosiliśmy sienniki, prycze, szafki, zużyte bandaże i wszystkie śmieci poszpitalne, z zamiataniem podług do czysta” .
Uczniowie pod okiem nauczycieli przenosili ławki i krzesła na teren szkoły. Przez okres wojny były one zmagazynowane na terenie klasztoru jasnogórskiego. W szkole znalazły się też pomoce naukowe, dokumenty, biblioteka szkolna licząca 8 tysięcy tomów, które dzięki dyrektorowi szkoły Kazimierzowi Sabokowi były ukryte przez całą okupację.
Lata powojenne nie sprzyjały inwestycjom w „Sienkiewiczu”, dopiero na początku lat sześćdziesiątych XX wieku przystąpiono do prac na terenie szkoły. W latach 1963–65 ustawiono nowe ogrodzenie od ulicy Racławickiej, nastąpiło znaczne powiększenie bazy sportowej, oddano do użytku: boisko do koszykówki i siatkówki, bieżnię, skocznię, rzutnię. W realizacji tej inwestycji ogromny udział miała młodzież i rodzice uczniów . W rok później z inicjatywy mgr. Aleksandra Szydy wybudowano stadion lekkoatletyczny. Pomocy finansowej i praktycznej przy budowie sali gimnastycznej i krytej pływalni udzielały: Przedsiębiorstwo Montażowe Kopalni Rud Żelaza, Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłu Lekkiego, a także Spółdzielnia Inwalidów. Zaangażowana była też młodzież „Sienkiewicza” i szkół budowlanych nr 1 i 2. Dokumentację obiektu wykonał bezpłatnie zespół częstochowskiego Miastoprojektu na czele z inż. Janem Bajdą .
Wielkim wydarzeniem stało się w 1980 r. oddanie do użytku hali sportowej i bieżni tartanowej. W tamtym okresie były największymi w województwie częstochowskim. W hali mieści się pełnowymiarowe boisko do piłki ręcznej (40 m x 20 m). Zabudowana bieżnia tartanowa ma 116 m długości i 5 m szerokości. Znajdują się na niej 4 tory do biegów krótkich. W tej hali w 1980 r. odbyły się finały Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży. W tym samym okresie położono nawierzchnię asfaltową na boisku szkolnym, wymalowano linie oznaczające boiska do piłki ręcznej, siatkówki i koszykówki.
Obecnie przy hali sportowej znajdują się dwie siłownie. Jedna wyposażona jest w „Atlas”, sztangi, hantle, w drugiej zainstalowano telewizor i video – przeznaczona jest dla dziewcząt, prowadzone są tam zajęcia muzyczno-ruchowe. Zarówno hala, jak i sala sportowa zostały wyposażone w: płotki, bloki startowe, piłki lekarskie, równoważnię, skrzynię, kozioł, drążek i obręcze gimnastyczne, odskocznię, drabinki, ławeczki, materace, piłki do siatkówki, koszykówki, szczypiorniaka i futbolu.
Od 1990 r. funkcję kierownika wszystkich obiektów sportowych pełni Ryszard Frączyk, pedagog i instruktor sportowy.
W 1957 r. znacznie przebudowano i zmodernizowano obiekty pozasportowe szkoły. Usunięto wówczas niefunkcjonalne piece kaflowe i założono praktyczniejsze centralne ogrzewanie. Ponieważ budynek, w którym mieści się szkoła, pochodzi z XIX wieku, więc wymaga ciągłych napraw. W 1965 r. na terenie szkoły rozpoczął się kapitalny remont. W jego efekcie wymieniono stropy, podłogi, instalację elektryczną i urządzenia sanitarne. Należy dodać, że remont przeprowadzano bez przerywania normalnego toku nauki. W 1969 r. dokonano przebudowy sali audiowizualnej.
W 1970 r. zakończono budowę (prowadzoną od 1966 r.) strzelnicy sportowej. Inicjatorem jej powstania, a później gorliwym realizatorem był nauczyciel przysposobienia obronnego Kazimierz Ostrowski. Strzelnicę wzniosło Rolnicze Przedsiębiorstwo Budowlane. W pracach uczestniczyła młodzież „Sienkiewicza”, a także innych szkół częstochowskich. Strzelnica posiadała osiem stanowisk dla broni małokalibrowej, a także dwa budynki: w jednym z nich znajdowały się stanowiska strzelnicze, w drugim umieszczono tarcze i figury oraz pomieszczenia dla sędziów .

W roku szkolnym 1974/75 liceum wzbogaciło się o salę gimnastyczną (o wymiarach 25 m x 10,5 m) z widownią na 200 osób i krytą pływalnię, która wtedy była drugim tego rodzaju obiektem w Częstochowie. Pływalnię udostępniano też innym częstochowskim szkołom .
Uruchomiono przy obiekcie kawiarenkę, czynną w czasie zajęć lekcyjnych, jak i później, podczas korzystania przez młodzież z pływalni.
12 X 1978 r. urządzono w szkole pracownię języków obcych.
W listopadzie 1990 r. utworzono Fundację IV LO im. H. Sienkiewicza „Logos”. Jej zadaniem było zdobywanie środków finansowych, które później wydatkowano na prace remontowe, zakupy pomocy szkolnych, sprzętu audiowizualnego itd. W 1992 r. zakończono remont obiektu szkolnego: wymieniono dach i odświeżono elewacje. W roku szkolnym 1994/95 zmodernizowano sanitariaty szkolne, a przed szkołą została położona nawierzchnia z kostki. W tym okresie przeprowadzono prace porządkowe na wewnętrznym dziedzińcu szkoły. Po ich zakończeniu uczniowie między lekcjami mogli wypoczywać w miłym otoczeniu, a dzięki Samorządowi Uczniowskiemu uruchomiono parking dla rowerów . Jesienią 2006 r. zakończono prace nad ociepleniem i nową elewacją budynku. Wcześniej zakończono wymianę okien w całym budynku . Należy podkreślić, że ogromny udział w pracach remontowych na terenie szkoły mieli rodzice uczniów. Z funduszy Rady Rodziców wykonano m.in. całkowitą przebudowę sanitariatów szkolnych, remont dachu, wymianę znacznej części stolarki okiennej, remont szatni wraz z wyposażeniem w szafki ubraniowe, modernizację sieci elektrycznej, sieci komputerowej, montaż nagłośnienia na potrzeby egzaminu maturalnego, malowanie korytarzy i pomieszczeń szkolnych. Rada Rodziców dokonała także wielu zakupów podnoszących standard pracy szkoły i poprawiających warunki pracy uczniów, a mianowicie zakup stolików, krzeseł, biurek i innych mebli szkolnych oraz kilku zestawów komputerowych i mikroskopowych. Rodzice wspierali i wspierają szkołę finansowo nie tylko pod względem poprawy bazy materialnej. Z funduszy Rady Rodziców przyznawane są stypendia dla najzdolniejszych uczniów, a także zasiłki losowe dla uczniów w trudnej sytuacji materialnej. Dofinansowywane są wycieczki szkolne. Rada Rodziców wspiera szkołę w organizowaniu zajęć pozalekcyjnych, rozwijających zainteresowania uczniów w zakresie muzyki, plastyki, teatru, sportu itd. Rodzice są współorganizatorami uroczystości i imprez szkolnych, spotkań z przedstawicielami różnych zawodów, np. aktorów, prawników, sportowców.
Kolejnymi przewodniczącymi Rady Szkoły byli: Władysław Łaz, Jan Bajda, Edward Ciupisz, Alojzy Sawicki (1976–84), Zbigniew Mrukowicz (1984–90), Zbigniew Byczkowski (1990–93), Bogumił Konodyba-Szumański (kierował Radą Rodziców w latach 1994–2003), Elżbieta Woszczyk (w roku szkolnym 2003/04), Elżbieta Bojakowska-Dziadczyk (od 2004 r.). Rodzice zaangażowani w życie szkoły wielokrotnie sami wykonywali niektóre prace remontowe, m.in. malowali klasy. Niektórzy rodzice pomagali szkole indywidualnie, należy tu wymienić Jerzego Kalla – właściciela firmy PRO–KALL–HAND oraz Andrzeja Baryłę, do którego należała firma wykonująca kostkę brukową. W roku szkolnym 1994/95 członkowie Rady Rodziców, Elżbieta Woszczyk i Andrzej Baryła zorganizowali bal i aukcję obrazów, z których dochód został przekazany na potrzeby szkoły. W tym okresie wszelkie materiały prezentujące szkołę i jej historię wydawał drukiem inny z rodziców – Andrzej Pawlica . W latach 80. i 90. wiele prac remontowych na terenie szkoły wykonywały zaprzyjaźnione z nią Częstochowskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego „Przemysłówka” (za czasów dyrektora Ryszarda Szydłowskiego wykonało remont małej sali gimnastycznej oraz hali sportowej) i Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych (w okresie kiedy dyrektorem był Alojzy Sawicki, oprócz wykonywania doraźnych remontów szkoły, wyasfaltowało jeden z placów szkolnych). W ostatnim okresie szkoła korzysta z pomocy Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji Okręgu Częstochowskiego SA (dzięki przychylności prezesa spółki, inż. Andrzeja Babczyńskiego).
W ostatnim ćwierćwieczu dyrektor szkoły Marian Jaszewski pozyskiwał osoby prywatne i zakłady przemysłowe, dzięki którym możliwe było wykonanie wielu mniejszych lub większych prac remontowych czy budowlanych w zabudowaniach szkoły. Podnosiły one estetykę, ale też zapewniały większe bezpieczeństwo i funkcjonalność budynku .
Poza tym szkoła wzbogaciła się o dwie pracownie komputerowe, doświadczalną pracownię biologiczną, salę internetową (nieodpłatną), dostępną dla uczniów i pracowników szkoły przez cały dzień.

2. Życie kulturalne szkoły

Po 1945 roku istotne było odradzanie się życia kulturalnego, najpierw muzycznego, z czasem także teatralnego i plastycznego. W 1946 r. Edward Mąkosza, nauczyciel muzyki, zorganizował w szkole orkiestrę dętą. Występowała ona na uroczystościach szkolnych, a także poza szkołą na terenie miasta podczas imprez związanych ze świętami państwowymi, np. 1 maja, 3 maja czy świętami kościelnymi. Orkiestra, która liczyła około 30–40 uczniów była też zapraszana na występy do okolicznych miejscowości, np. Krzepic, Kłobucka. O swojej orkiestrze założyciel mówił: „była dumą miasta Częstochowy”.

Z inicjatywy E. Mąkoszy w maju 1947 r. kupiono do szkoły fortepian. W szkole utworzył on chór męski, w którym śpiewało początkowo około 100 uczniów, a w latach 1955–1965 liczył on nawet do 240 osób. Jak na średnią szkołę była to liczba imponująca. W 1967 r. opiekunką chóru szkolnego była nauczycielka Maria Łukaszewska. W latach 1980–1988 w szkole działał chór założony przez nauczyciela wychowania muzycznego, Jana Tokarskiego.
Począwszy od 1954 r., kiedy to Rada Pedagogiczna postanowiła, że uczniowie raz w tygodniu będą uczęszczać na koncerty miejskiej orkiestry symfonicznej, młodzież pod opieką nauczycieli słuchała muzyki poważnej. Tradycja ta utrzymana była przez następne dziesięciolecia. Organizowano też koncerty orkiestry symfonicznej w szkole. Na przykład 26 XI 1961 kwartet Filharmonii Śląskiej prezentował nietypowy w tamtych czasach program Od muzyki religijnej do jazzu. Tradycję koncertów muzycznych na terenie szkoły utrzymano też w okresie późniejszym. W latach 90. w szkole wystąpiła wokalistka Teatru Wielkiego w Warszawie Wanda Bargielewska, której akompaniowała szkolna orkiestra.
Dla uczniów, którzy wykazywali się ambicjami muzycznymi, niezwykle ważny był rok 1976. Do grona pedagogicznego dołączył wówczas Jerzy Królica, nauczyciel fizyki, a przy tym ogromny wielbiciel muzyki, uzdolniony inicjator i animator ruchu artystycznego. Pod jego kierunkiem powstał szkolny zespół Aksjomat, który otrzymywał liczne nagrody na przeglądach szkolnych grup artystycznych. Solistami byli między innymi: Anna Mazanek, Ewa Konstanciak, Teresa Mach, Anna Prokop, Sylwia Niedbał i Karol Ostalski. W listopadzie 1977 r. Anna Mazanek i Karol Ostalski otrzymali nagrodę podczas ogólnopolskiego konkursu „Dzień Dobry Piosenko”. W 1978 r. Aksjomat i drugi zespół szkolny – Krater zakwalifikowały się do finału X Ogólnopolskiego Przeglądu Młodych Form Wokalnych i Instrumentalnych Młodzieży Szkolnej „Wrocławski Maj”, a Aksjomat zdobył nagrodę specjalną wojewody wrocławskiego. We wrześniu 1978 r. w Wojewódzkim Konkursie Wykonawców Piosenki i Prozy w Warszawie występują z zespołem uczennica Teresa Mach zajęła I miejsce, a sam Aksjomat został laureatem I nagrody w konkursie „Piosenka Przyjaźni 1979” . Jeszcze w tym roku zespół otrzymał wyróżnienie w XI finale „Wrocławskiego Maja”. Podczas finału tej imprezy „Sienkiewicza” reprezentował także kwartet jazzowy (jego instruktorem był także Jerzy Królica, zespół od września 1978 r. występował na imprezach szkolnych, środowiskowych i ogólnopolskich) . W 1984 r. Aksjomat zajął II miejsce na Wojewódzkim Przeglądzie Zespołów Szkolnych, a w następnym roku wystąpił w Katowicach na międzywojewódzkich eliminacjach Ogólnopolskiego Młodzieżowego Przeglądu Piosenki. W kolejnych latach Aksjomat uczestniczył w imprezach rangi regionalnej i ogólnopolskiej, np. 13 XII 1986 w Kłobucku w eliminacjach wojewódzkich XI Ogólnopolskiego Młodzieżowego Przeglądu Piosenki zajął II miejsce, w 1987 r. w Katowicach wziął udział w Młodzieżowym Przeglądzie Piosenki „Ocal rock” .

Lata 1986–1988 obfitowały w sukcesy wokalistów; w roku szkolnym 1986/87 podczas jednego z ogólnopolskich konkursów poezji śpiewanej Tomasz Zaborowicz uzyskał II miejsce, a Marzena Machura III miejsce. W roku szkolnym 1987/88 Katarzyna Salamon znalazła się w finale Ogólnopolskiego Młodzieżowego Przeglądu Piosenki w Krakowie.
Zespół muzyczny Aksjomat występował najczęściej w „Sienkiewiczu” w uroczystościach pożegnalnych klas maturalnych czy też w inauguracjach nowego roku szkolnego. Dawał też koncerty na terenie miasta, np. wystąpił dla dzieci z Państwowego Pogotowia Opiekuńczego. Na początku 1991 r. zmarł Jerzy Królica – twórca zespołu, organizator prób i koncertów, a także, jeśli zachodziła taka potrzeba, jeden z muzyków zespołu (grający na gitarze). Grupa nie zaprzestała działalności. Jesienią 1991 r. zespół w nowym składzie (z Jarosławem Nocuniem, Adamem Cielińskim, Mariuszem Walaszczykiem, Tomaszem Piaseckim, Rafałem Mazurem, solistką była Anną Prokop) przygrywał podczas uroczystości ku czci patrona szkoły. W rocznicę śmierci Jerzego Królicy i piętnastolecia utworzenia zespołu muzycznego Aksjomat, 14 II 1992 odbył się koncert w sali teatralnej IV LO. Wystąpiły dwa składy Aksjomatu – byli muzycy: Piotr Glicner, Janusz Piecuch, Rafał Przybyłowicz, Mariusz Walaszczyk, Sylwia Niedbał i aktualny skład zespołu. Pomysłodawcą i organizatorem koncertu był Kuba Cabaj .
W 1993 r. powstał zespół muzyczny Ondepuso, grający pod kierunkiem nauczyciela wychowania muzycznego, Jana Berezińskiego. W tym roku zdobył II miejsce w Wojewódzkim Przeglądzie Szkolnych Zespołów Muzycznych. Od 1994 w szkole działał też zespół muzyczny Heksametr. W roku szkolnym 1994/95 podczas XIX Wojewódzkiego Przeglądu Zespołów Artystycznych I miejsce uzyskał zespół instrumentalno-wokalny IV LO prowadzony przez Jana Berezińskiego. W tymże roku szkolnym uczennice „Sienkiewicza”, trzy utalentowane wokalistki przygotowane przez J. Berezińskiego: Magdalena Syposz, Magdalena Ściubidło, Beata Barnaś zajęły I miejsce podczas przeglądu zespołów muzycznych.
Można by wyliczyć wiele osób, które chodząc do tej szkoły zakochały się w muzyce. Dla wielu ta dziedzina twórczości stała się zawodem, sensem życia – zostali rockmanami, jazzmanami, bluesmanami, występowali w orkiestrach symfonicznych. Można tu przytoczyć np. nazwisko Zbigniewa Engla, który w II połowie lat 50. rozpoczynał w „Sienkiewiczu” działalność muzyczną, a w listopadzie 1961 r. założył zespół muzyczny Luxemburg Combo; zespół ten, mimo że istniał tylko dwa lata, znany był na polskich estradach. W „Sienkiewiczu” pierwsze kroki muzyczne stawiali Muniek Staszczyk i Dariusz Zając, późniejsi członkowie zespołu T. Love, Jacek Pałucha (przez pewien czas lider Formacji Nieżywych Schabów, później Super Pałki i Najeźdźców z Kosmosu), Wojciech Puszek – muzyk jazzowy, Marek Piątek – filharmonik.

Muniek Staszczyk, który wraz z zespołem T. Love stał się sławny w Polsce, wystąpił w transmitowanym przez TVP koncercie przy licealnej pływalni. W 1994 r. ponownie wraz z zespołem dał koncert w szkole. W sumie czterokrotnie występował przed społecznością szkoły.
W szkole kwitło też życie teatralne i kabaretowe. Uczniowie uczestniczyli w próbach, warsztatach teatralnych, występowali przed publicznością szkolną i dorosłymi widzami. W 1956 r. „Sienkiewicz” posiadał swój zespół teatralny, który dawał przedstawienia także poza murami szkoły, m.in. 16 kwietnia tego roku występował w Liceum im. J. Słowackiego w Częstochowie. Począwszy od lat 70. młodzież z „Sienkiewicza” uczestniczyła w szkolnych warsztatach teatralnych.
W połowie lat 70. w szkole działał Szkolny Kabaret Agresywny. Z programem autorskim 12 Judaszy występował na różnych imprezach szkolnych, m.in. podczas rozpoczęcia lub zakończenia roku szkolnego.
W lutym 1978 r. swój pierwszy artystyczny sukces odniósł uczeń Janusz Jadczyk: wraz z Teatrem Poezji, działającym przy Wojewódzkim Domu Kultury w Częstochowie, otrzymał wyróżnienie w kategorii debiutów i nagrodę publiczności na Ogólnopolskiej Biesiadzie Teatralnej w Horyńcu .
Uczniowie pod okiem nauczycieli polonistów, zachęcani przez nich próbowali swoich sił, pisząc teksty sztuk teatralnych, grając w nich, a nawet reżyserując. W 1973 r. uczeń Andrzej Ziober był autorem tekstu sztuki, a także reżyserem i aktorem grającym główną rolę w sztuce fantastycznej Medea jutra. Przedstawienie to zaprezentowano w sali teatralnej IV LO dla dzieci z Domu Dziecka (przy ulicy Różanej) w Częstochowie .

W roku szkolnym 1979/80 Andrzej Szyjewski za utwór Ten co widział gołębie otrzymał wyróżnienie w III Ogólnopolskim Konkursie na Sztukę Sceniczną dla Młodzieży Szkolnej.
Na terenie szkoły w latach 80. działał teatr Akadam. Osiągał on sukcesy na forum regionalnym i ogólnopolskim, m.in. w 1984 r. za wystawienie Łysej śpiewaczki, sztuki klasyka teatru absurdu, Eugene’a Ionesco otrzymał nagrodę specjalną za najlepszy debiut na Przeglądzie Teatrów Dramatycznych w Stalowej Woli (zorganizowanym w ramach Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Amatorskich). Zespołem opiekowała się nauczycielka Mariola Wach. W 1984 r. wystawiając tę samą sztukę, zespół teatralny zajął I miejsce w Wojewódzkim Przeglądzie Teatrów Amatorskich, organizowanym przez Wojewódzki Dom Kultury w Częstochowie .
Po tym jak w 1985 r. zaprzestał działalności teatr Akadam, w IV LO powstał nowy szkolny zespół teatralny prowadzony przez Włodzimierza Biernackiego, aktora Teatru Dramatycznego im. A. Mickiewicza w Częstochowie. W roku 1985/86 szkolna scena zaprezentowała dwa przedstawienia premierowe: Warszawiankę Stanisława Wyspiańskiego oraz Nowe wyzwolenie Stanisława Ignacego Witkiewicza .
W tym okresie w Liceum działał kabaret Niewinne Stokrotki. Wystąpił w szkole m.in. 14 X 1985 r., w Dniu Nauczyciela.
W 1986 r. na V Wojewódzkim Przeglądzie Teatrów Amatorskich, organizowanym przez Wojewódzki Dom Kultury w Częstochowie, wystąpiły dwa zespoły Liceum im. Sienkiewicza: pierwszy ze spektaklem Serenada Sławomira Mrożka, drugi (tworzyli go Agata Kabzińska i Marcin Brewczyński) z Windą Ireneusza Iredyńskiego. Pierwszy z zespołów zdobył II nagrodę, drugi otrzymał wyróżnienie.
W 1987 r. w przedszkolu sąsiadującym ze szkołą samorząd szkolny pod opieką Danuty Lechowicz wystawił bajkę dla dzieci. Z bajkowym programem wystąpił też w pogotowiu opiekuńczym i innych przedszkolach.
Oprócz profesjonalnych zespołów teatralnych i aktorów w IV LO występowały gościnnie grupy z innych szkół: teatr LO im. M. Kopernika w 1986 r. zaprezentował Alicję w Krainie Czarów wg Lewisa Carrolla, a w następnym roku fragmenty Snu nocy letniej Wiliama Szekspira.
Rok szkolny 1994/95 był obfity w sukcesy młodych aktorów z „Sienkiewicza”: Leszek Karczewski zakwalifikował się do ogólnopolskiego etapu Turnieju Jednego Aktora, a na XX Jubileuszowym Wojewódzkim Przeglądzie Szkolnych Zespołów Artystycznych dwie pierwsze równorzędne nagrody otrzymali: Zespół Małych Form Teatralnych oraz kabaret Roztocze (którego opiekunem była Mariola Wach) .
W Liceum im. H. Sienkiewicza prowadzona była działalność w zakresie edukacji teatralnej. Dokonywano tego poprzez kontakty młodego widza z profesjonalną sztuką. Zapraszano aktorów teatru częstochowskiego, teatrów łódzkich i warszawskich. Realizowane były zajęcia, do których prowadzenia dyrekcja szkoły angażowała zawodowych aktorów.
Pod względem kontaktów ze sztuką teatralną bardzo ciekawie wyglądał 1986 rok. Klasy II, III, IV oglądały 20 września sztukę Konopielka (wg prozy E. Redlińskiego) w wykonaniu łódzkiego teatru, 4 listopada młodzież obejrzała Antygonę Sofoklesa w inscenizacji Teatru Dramatycznego im. A. Mickiewicza w Częstochowie. Wcześniej, 3 marca w IV LO czteroosobowy zespół aktorów częstochowskich przedstawił widowisko poetyckie oparte na tekstach Jana Kochanowskiego. W następnym dniu w szkolnej sali teatralnej warszawski Teatr Popularny wystawił sztukę Król i aktor Romana Brandstaettera, w roli głównej wystąpił znakomity polski aktor Andrzej Łapicki. W dniu 5 grudnia aktorka teatru częstochowskiego Czesława Monczka zaprezentowała w szkole inscenizację Oratorium oświęcimskiego
W 1992 r. zajęcia teatralne w szkole prowadzili aktorzy Teatru Dramatycznego im. Adama Mickiewicza w Częstochowie.
Na początku 2007 r. Teatr Żydowski z Warszawy wystawił w szkolnej salce teatralnej sztukę Zdążyć przed Panem Bogiem (wg Hanny Krall).
Tajniki zawodu aktorskiego przybliżali uczniom i nauczycielom znani aktorzy teatralni i filmowi. W roku szkolnym 1969/70 z młodzieżą spotkał się Jerzy Klimaszewski, aktor i reżyser teatrów warszawskich. Podczas przerwy w pracy aktorskiej 5 II 1972 w szkole gościł Daniel Olbrychski. Kilkanaście lat później, w 1984 r. miało miejsce spotkanie z Henrykiem Talarem, aktorem i dyrektorem Teatru Dramatycznego im. Adama Mickiewicza w Częstochowie. Wielokrotnie do „Sienkiewicza” zapraszano aktorów częstochowskich, którzy opowiadali o specyfice swojego zawodu.
W życiu kulturalnym szkoły oprócz życia muzycznego i teatralnego możemy wyróżnić także inne przejawy aktywności uczniów i ich nauczycieli.
Z powodzeniem uczniowie IV LO uczestniczyli w konkursach krasomówczych i recytatorskich. Na przykład w 1975 r. na V Konkursie Krasomówczym w Golubiu-Dobrzyniu III miejsce i Brązowy Laur zdobył uczeń Mirosław Mrowiec. W eliminacjach wojewódzkich XIX Popisów Krasomówczych Młodzieży sienkiewiczanka Aneta Kudła zajęła I miejsce. Do występu uczennicę tę przygotował nauczyciel języka polskiego Zbigniew Miszczak. III nagroda i Brązowy Lemiesz na VI Ogólnopolskim Konkursie Recytatorskim Poezji Współczesnej im. Juliana Przybosia przyznane zostały Dariuszowi Leśnikowskiemu. W dniu 17 V 1986 Beata Gerszta zajęła II miejsce w konkursie recytacji poezji i prozy rosyjskiej .
Ważną rolę w edukacji kulturalnej młodzieży odgrywał film. Organizowano pokazy dla całej społeczności szkolnej, np. 28 X 1986 w sali Filharmonii młodzież oglądała Potop. Jeszcze tego samego roku, 26 listopada szkołę odwiedził jej absolwent – reżyser filmowy Mieczysław Waśkowski. W 1994 r. cała młodzież szkolna obejrzała film Agnieszki Holland Europa, Europa.
Nie zaniedbywano wychowania przez sztukę. W końcu lat siedemdziesiątych została zorganizowana szkolna galeria malarstwa. Prace swoje przekazali do niej artyści częstochowscy, między innymi: Zdzisław Żmudziński, Stanisław Łyszczarz, Janusz Pacuda, Cecylia Szerszeń. Galeria ta funkcjonowała przez kilka lat. W 1986 r. powstała kolejna galeria szkolna, która wzbogaciła plastycznie szkołę, była to galeria Polskiego Stowarzyszenia Edukacji Plastycznej. W kwietniu 1986 r. w międzyszkolnym turnieju wiedzy o sztuce, zorganizowanym przez Biuro Wystaw Artystycznych w Częstochowie, I miejsce zajęła drużyna „Sienkiewicza” (Magdalena Chalińska, Marcin Brewczyński, Katarzyna Skupień, Marzena Madura, Katarzyna Cierniak).
Szkoła i uczniowie odnosili również sukcesy w dziedzinie literatury. Renata Prokop (wychowanka Barbary Majzner) za pracę Przyroda – moja miłość zdobyła I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Literackim dla Młodzieży.
Organizowane były spotkania ze znanymi ludźmi kultury: w szkole gościł profesor Aleksander Krawczuk, autor wielu popularnych książek historycznych. W 1994 r. w szkole odbyło się spotkanie z pisarką i autorką programów telewizyjnych, Barbarą Wachowicz. Jej autorstwa są filmy dokumetalne o Henryku Sienkiewiczu (z 1966 i 1971), a także książka biograficzna o autorze Trylogii, Marie jego życia (od 1994 r. książka ta miała pięć wydań).
Szkołę odwiedzają dawni sienkiewiczacy, dziś będący znanymi osobistościami świata sztuki: sopranistka Katarzyna Suska-Zagórska, która śpiewa na największych scenach operowych świata, piosenkarz Muniek Staszczyk czy reżyser filmowy i teatralny Łukasz Wylężałek, artyści malarze Tomasz Sętowski i Jacek Pałucha (czynny także jako muzyk).
Pisząc o życiu kulturalnym szkoły nie można pominąć roli biblioteki szkolnej. Jej zbiory przetrwały wojnę dzięki dyrektorowi Kazimierzowi Sobakowi, który ukrył i przechował księgozbiór. Po wojnie książki powróciły do szkoły. Już w nowej, socjalistycznej rzeczywistości zbiory biblioteczne (w wyniku zarządzenia wydanego przez władze) zostały przetrzebione. Wyłączono z nich książki nieprawomyślne – autorów objętych cenzurą –książki te spakowane w pudła zostały wywiezione ze szkoły i ich losu można się tylko domyślać. W 1947 r. księgozbiór biblioteczny liczył 12 tysięcy woluminów . W 1966 r. rodzina dyrektora K. Saboka przekazała do szkoły książki po zmarłym dyrektorze.
W 1958 r. uczestnicy zjazdu absolwentów ufundowali ekslibris – znak własnościowy dla książek zebranych w bibliotece szkolnej. Jego autorem był artysta plastyk Wojciech Barylski .

W 1960 r. przy bibliotece otwarta została czytelnia dla uczniów. Stale powiększał się księgozbiór dzięki zakupom dokonywanym przez Leona Prentkiego, kierującego biblioteką, w 1969 r. liczył 16 144 woluminy. Później opiekunkami biblioteki były: Teresa Kowalska (czytelnią zajmowała się Stanisława Baron) i Alicja Kaliściak .
Nauczyciele i młodzież szkolna uczestniczyli w organizowanych corocznie w maju Dniach Oświaty (później Dniach Oświaty Książki i Prasy). Odwiedzano biblioteki, księgarnie zwiedzano drukarnie, zapoznając się z cyklem technicznym tworzenia książki. Od lat sześćdziesiątych kontakt młodych ludzi – uczniów szkoły z książką zwiększył się dzięki organizowanym w alejach częstochowskich majowe kiermasze książek, podczas których można było wygrać na loterii książkowej lub nabyć po zniżonych cenach ciekawe tytuły. Podczas Dni Oświaty w maju 1960 r. uczniowie przemaszerowali przez aleje przebrani za postacie z powieści Henryka Sienkiewicza. Stroje na ten pochód przygotował wraz z młodzieżą Kazimierz Ostrowski.

3. Harcerstwo i inne organizacje młodzieżowe działające w szkole

Uruchomienie szkoły w lutym 1945 r. (co prawda w budynku Gimnazjum i Liceum im. J. Słowackiego) spowodowało uaktywnienie się młodzieży. Tę wszechstronną, wiążącą się z zainteresowaniami młodych ludzi aktywność starano się ujmować w ramy organizacyjne. Jako pierwsze odrodziło się harcerstwo. Jeszcze w lutym 1945 r., w pierwszych dniach nauki odbyła się zbiórka harcerska, która była początkiem tworzenia I Drużyny Harcerskiej im. Tadeusza Kościuszki przy Gimnazjum Państwowym im. H. Sienkiewicza. Jak wyglądały początki odradzania się harcerstwa w „Sienkiewiczu” dowiadujemy się ze wspomnień Włodzimierza Piątkowskiego: „Po kilku dniach zwykłej nauki po klasach przeszli starsi koledzy z klas licealnych z ogłoszeniem, że odbędzie się pierwsza zbiórka harcerska i kto chce należeć do drużyny harcerskiej, niech na tę zbiórkę przybędzie. Okazało się, że na zbiórkę na dziedzińcu szkoły przybyło ponad stu kandydatów do drużyny oraz kilkunastu starszych kolegów, którzy byli harcerzami z Szarych Szeregów, a zaczynali nimi być już przed wojną. Zaczęli z nami ćwiczyć musztrę wojskową, ustawiać w dwuszeregu, w szeregu i tworzyć szyki” .
Jednym z organizatorów drużyn harcerskich w „Sienkiewiczu” był Ryszard Roessler. Utworzono dwie drużyny, które stały się zalążkami Hufca Częstochowskiego .

Szkolny hufiec harcerski składający się z I i II drużyny uczestniczył w różnych imprezach na terenie miasta. W dniu 7 V 1947 brał udział w defiladzie na placu przed Ratuszem wraz z drużynami innych szkół. Na terenie szkoły harcerze organizowali zabawy, z których dochód przeznaczony był na organizację wycieczek, wakacyjnych obozów, biwaków; m.in. 30 V 1946 r. Koło Przyjaciół Harcerzy przy I Drużynie Harcerskiej im. T. Kościuszki zorganizowało w szkole wiosenną zabawę taneczną „przy wdzięcznych tonach wspaniałej orkiestry jazzowej” . Harcerze przebywali na obozach w Wąsoszu, odbywali wycieczki po Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, wędrowali po Polsce, docierając podczas jednej z wypraw do Malborka, Torunia, Elbląga, Gdańska i Gdyni .

Harcerze z „Sienkiewicza” przejawiali różnorodną aktywność, m.in. 16 IV 1966 r. przygotowali i przeprowadzili konkurs dla młodzieży ze szkoły Czy znasz przeszłość i teraźniejszość twojego miasta?, w kwietniu 1973 r. wystawili w sali teatralnej szkoły spektakl Medea jutra dla dzieci z Domu Dziecka w Częstochowie (przy ulicy Różanej 10).
Od początku lat siedemdziesiątych XX w. harcerstwem opiekowały się: Danuta Korzewska, mgr Barbara Balińska i Ewa Koźmińska-Kowal. Harcerze brali udział w pracach na rzecz miasta i szkoły. Sadzili drzewa, sprzątali teren, opiekowali się tablicą upamiętniającą walkę harcerzy z Szarych Szeregach (znajdującą się przy kościele akademickim). Opiekę sprawowali też nad grobem harcerza Remigiusza Niekrasza na cmentarzu Kule. Harcerskie pogotowie zimowe niosło pomoc ludziom starszym. W latach 1971–74 w ramach drużyny harcerskiej działała grupa grotołazów. Organizowali wejścia do jaskiń w Górach Towarnych.
Od października 1945 r. w szkole działało koło szybowcowe. Jego członkowie byli pierwszymi absolwentami i pilotami szybowcowymi kategorii „A” i „B” Szkoły Szybowcowej Aeroklubu Częstochowskiego. Z początkiem 1949 r. grupa uczniów Gimnazjum i Liceum im. H. Sienkiewicza zarazem pilotów Aeroklubu Częstochowskiego: Andrzej Olędzki, Karol Ostrowski, Henryk Zaręba, Aleksander i Jan Kujawscy, Dariusz Przygoda, Stefan Mercik Stanisław Piotrowski i Jerzy Matyja za zgodą dyrektora szkoły Kazimierza Saboka zawiązała Szkolne Koło Ligi Lotniczej. Opiekunem Koła został nauczyciel historii Andrzej Chłap. Celem koła było: propagowanie lotnictwa sportowego, szkolenie młodzieży, pielęgnowanie tradycji lotniczych. Przewodniczącymi byli Andrzej Olędzki i Karol Ostrowski. Zarząd Koła przygotowywał każdego miesiąca gazetkę ścienną „Pod chmurką”, w której ukazywały się aktualne informacje o lotnictwie w Polsce oraz o osiągnięciach Częstochowskiego Aeroklubu Ligi Lotniczej. W 1952 r. w związku z decyzją władz o odebraniu Aeroklubowi Częstochowskiemu lotniska, ten przerwał swoją działalność. Z końcem 1952 r. Szkolne Koło Ligi Lotniczej w „Sienkiewiczu” (liczące 196 członków) przestało istnieć .
W 1947 r. zostało utworzone Szkolne Koło Organizacji Młodzieżowej Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. W 1948 r. utworzono Koło Młodzieży Demokratycznej i Związku Walki Młodych.
W szkole prężnie działało koło Ligi Obrony Kraju (LOK), którym kierował nauczyciel przysposobienia obronnego Kazimierz Ostrowski; 9 IX 1967 r. członkowie LOK zasadzili na terenie szkoły 10 dębów. Szczególną aktywność uczniowie należący do szkolnego koła LOK wykazywali podczas budowy strzelnicy sportowej. Po jej powstaniu współorganizowali zawody strzeleckie, sami też uczestniczyli w zawodach, osiągając dobre wyniki .
W szkole aktywność wykazywały też inne organizacje grupujące młodzież: Polski Czerwony Krzyż, Liga Ochrony Przyrody. Szkolne koło drugiej z tych organizacji zostało uznane w końcu lat siedemdziesiątych za najlepiej pracujące w województwie częstochowskim . Opiekunką Szkolnego Koła PCK była Olimpia Staszewska; kierowała ona akcją charytatywną „Samarytanin”, którą prowadzili członkowie PCK. Młodzież pozyskiwała pieniądze na działalność charytatywną, urządzając kiermasze i kwesty w czasie wolnym od nauki (piątki, soboty, niedziele). W roku 1983/84 szkolne koło LOP (nad którym opiekę sprawowała Barbara Majzner) otrzymało wyróżnienie w finale ogólnopolskiego konkursu „Żywy pomnik pamięci narodowej”.
Na początku lat sześćdziesiątych XX w. młodzież włączała się w prace porządkowe na terenie miasta i ówczesnego powiatu częstochowskiego: sadziła drzewka w Parku Piastów przy ulicy Jaskrowskiej, Złotej, na Wyczerpach, w Juliance i Korwinowie (w ramach akcji „Zielona niedziela na Śląsku”). Młodzież opiekowała się też ogrodem przyszkolnym.
Młodzież „Sienkiewicza” należąca do różnych organizacji i ta niezrzeszona brała udział w różnych akcjach: charytatywnych – na rzecz Domu Małego Dziecka w Częstochowie, Państwowego Ośrodka Opiekuńczego, Przytuliska im. św. Brata Alberta. Zbierano np. zabawki i ubrania dla dzieci, następnie rzeczy te przekazywano Towarzystwu Przyjaciół Dzieci.

4. Sfera działań ideologicznych a wychowanie patriotyczne młodzieży

W okresie 1945–1988 młodzież szkolna, a także nauczyciele stykali się z propagandą komunistyczną. Działania te, niezwykle intensywne i wielostronne w latach 1949–1955, czyli w okresie stalinizmu, nie pozostawały bez wpływu na umysły i moralność części młodych ludzi. Nie było czymś odosobnionym donoszenie na kolegów czy nauczycieli. W wyniku składanych donosów niektórzy z uczniów, oskarżeni o wrogość do komunizmu czy Związku Sowieckiego lub też wodza tego imperium – Józefa Stalina, musieli opuścić szkołę, a nawet byli przetrzymywani w więzieniu. Sporych kłopotów przysporzyło nauczycielowi historii – Andrzejowi Chłapowi oskarżenie, iż jest wrogo nastawiony do organizacji szkolnej Związku Młodzieży Polskiej. Z tego zarzutu musiał tłumaczyć się podczas jednej z rad pedagogicznych. Należy dodać, że w latach 50. członkami ZMP była większość uczniów.
Ogromne uznanie i szacunek za odwagę należy się innemu nauczycielowi „Sienkiewicza” – ks. dr. Stanisławowi Parasowi, opiekunowi szkolnych harcerzy, który w 1949 r. organizował dla kilkudziesięciu uczniów najstarszych klas tajne spotkania, poza godzinami przeznaczonymi na lekcje; podczas tych spotkań rozmawiano o historii Polski, dyskutowano na tematy, o których nie wolno było mówić głośno w szkole. Zebrań tych nie było wiele, bowiem jeszcze w tym roku ks. S. Paras został odwołany przez swoich zwierzchników z pracy w szkole.
Szkoła uruchomiona w lutym 1945 r. w zmienionej sytuacji politycznej działała przez kilka lat w warunkach względnego liberalizmu. Władze komunistyczne stopniowo jednak wzmagały działania ideologiczne. W „Sienkiewiczu” tak jak i w innych szkołach w owym czasie przejawiały się one w przymusie uczestniczenia uczniów i nauczycieli w różnych imprezach, np. związanych z osobą przywódcy Związku Sowieckiego Józefa Stalina; począwszy od 1948 r. organizowane były cykle pogadanek na temat jego życia, uroczyste akademie z okazji urodzin „wodza postępowej ludzkości”. Osobno próbowano indoktrynować nauczycieli. Podczas rad pedagogicznych wygłaszane były przez nauczycieli referaty o tematyce związanej z socjalizmem, np. 29 I 1950 r. tematem wystąpienia było Socjalistyczne braterstwo narodów i jego urzeczywistnianie. Poza tym nauczyciele byli poddawani egzaminowi z zakresu znajomości ideologii marksistowsko-leninowskiej.
W kalendarzu rocznych imprez realizowanych w szkole do żelaznych pozycji należały akademie z okazji rocznicy powstania Armii Czerwonej. W latach 1949–1988 corocznie świętowano rocznicę rewolucji październikowej: były akademie, poranki, odczyty, konkursy gazetek ściennych, plakatów poświęconych rewolucji. Różnorodne imprezy związane były z wodzem rewolucji Włodzimierzem Iliczem Leninem; prezentowano młodzieży przedstawienia, montaże poetyckie, przeprowadzano konkursy, np. na temat działalności Lenina w Rosji i Związku Sowieckim, znajomości jego biografii (m.in. taki konkurs odbył się w dniach 27–28 II 1970 r.).
Intensywnie, lecz raczej bezskutecznie, starano się przybliżyć młodzieży wszelkie aspekty związane z historią i współczesną działalnością Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej; służyć temu miały akademie z okazji kolejnych rocznic utworzenia PZPR, szkolne kilkuetapowe konkursy czy olimpiady wiedzy o partii.
W szkole działało koło Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (opiekę nad nim powierzano przeważnie rusycystom). Zajmowało ono czołowe lokaty w konkursach na najlepiej pracujące koło TPPR w województwie częstochowskim (w 1984 r. I miejsce, a w 1985 r. II miejsce). Koło TPPR w „Sienkiewiczu” organizowało m.in. wyjścia uczniów na filmy radzieckie wyświetlane w ramach listopadowych Dni Filmu Radzieckiego. Charakterystycznym symptomem zainteresowania było to, że liczba uczniów wychodzących ze szkoły na projekcję filmu ulegała znacznemu zmniejszeniu w drodze do kina.
Dużą wagę przywiązywano do obchodów zawłaszczonego przez komunistów święta robotniczego 1 Maja. Uczniowie pod okiem nauczycieli starannie przygotowywali się do obowiązkowych pochodów – przez kilka dni przed świętem dokonywane były próby przemarszów. Nieobecność ucznia na pochodzie mogła być powodem obniżenia stopnia ze sprawowania. Trzeba przyznać, że w latach 60. i 70. wśród częstochowskich szkół ponadpodstawowych przemarsze pierwszomajowe sienkiewiczaków należały do najciekawszych. Dzięki pomysłom i ogromnej pracy nauczyciela przysposobienia obronnego Kazimierza Ostrowskiego część uczniów maszerowała w pochodach ubrana w stroje historyczne wojskowe z różnych epok, nieśli atrapy broni, ciągnęli nawet wykonaną z drewna armatę. Wielokrotnie przemarszom towarzyszyła orkiestra szkolna. W związku z świętem pierwszomajowym w szkole przygotowywane były coroczne akademie. Nieraz towarzyszyły im widowiska historyczne. W 1966 r. pokazano przedstawienie z udziałem uczniów zatytułowane Barykady 1905 roku. Widowisko to poświęcone walkom robotników łódzkich podczas powstania antycarskiego w 1905 roku, pod względem scenograficznym i historycznym przygotował Kazimierz Ostrowski.

Przeciwwagę dla propagandy komunistycznej stanowiły oficjalne działania podejmowane przez nauczycieli historii i przysposobienia obronnego, języka polskiego, czy to w ramach programu szkolnego, czy też z własnej inicjatywy. Mowa tutaj o wszelkiego rodzaju przedsięwzięciach mających na celu pokazywanie tradycji patriotycznych i niepodległościowych narodu polskiego, wysiłku podejmowanego w celu odzyskania i obrony niepodległości. Wyjątkową rolę w skali całego miasta i regionu częstochowskiego pełnił wymieniony nauczyciel Kazimierz Ostrowski. Mocno związany ze szkołą, która dla niego była drugim domem, starał się pokazywać młodzieży wspaniałe tradycje oręża polskiego. Czynił to w sposób niezwykle ciekawy: uzdolniony plastycznie, a przy tym pracowity, z pomocą uczniów tworzył w swojej pracowni plastycznej ogromnych rozmiarów projekty witraży, które przedstawiały chwalebne momenty walki orężnej Polaków w czasie II wojny światowej, kopie 30 sztandarów wojskowych z różnych okresów historycznych, drewniane rekonstrukcje broni, m.in. dużych rozmiarów armatę . Głównie dzięki jego zaangażowaniu w szkole uroczyście obchodzono rocznicę powstania listopadowego i innych zrywów narodowych. Był scenarzystą i wykonawcą dekoracji do wielu przedstawień historycznych. Dzięki pracy K. Ostrowskiego szkoła osiągnęła niejedno wyróżnienie. W 1975 r. w konkursie rozpisanym przez Ministerstwo Oświaty i Wychowania na kronikę wychowania patriotycznego i przysposobienia obronnego, kronika z IV LO została uznana za najlepszą. Zadecydowały o tym: jej zawartość merytoryczna i opracowanie plastyczne .

Elementem wychowania patriotycznego począwszy od 1947 r. były organizowane corocznie w okresie poprzedzającym dzień 1 listopada wycieczki na cmentarze częstochowskie, podczas których porządkowano groby żołnierzy polskich i zapalano na nich znicze. Odwiedzali też inne miejsca związane z walką i martyrologią narodu polskiego, np. 27 X 1977, a później 9 V 1986 młodzież ze szkolnego koła historycznego odwiedziła Apolonkę k. Olsztyna w województwie częstochowskim, gdzie zapaliła znicze w miejscu masowych egzekucji dokonywanych na częstochowianach przez Niemców w czasie II wojny światowej. W listopadzie 1978 r. uczniowie wraz z Kazimierzem Ostrowskim odwiedzili Mokrą k. Kłobucka, gdzie podczas kampanii wrześniowej 1939 zwycięską bitwę z Niemcami stoczyła Wołyńska Brygada Kawalerii. W kwietniu 1979 r. Szkolna Izba Pamięci Narodowej została wyróżniona przez Ministerstwo Oświaty i Wychowania. W 1984 r. uczniowie wzięli udział w XXXIV Centralnym Zlocie Młodzieży zorganizowanym dla uczczenia ofiar II wojny światowej i upamiętnienia czynu zbrojnego 1939–1945.
Na terenie szkoły organizowane były spotkania ze świadkami historii, np. młodzież wysłuchała wspomnień Leona Pająka – uczestnika obrony Westerplatte we wrześniu 1939 roku. Organizowano też spotkania z autorami książek historycznych, m.in. w 1961 r. gościł w szkole Paweł Jasienica, autor Polski Piastów i Polski Jagiellonów, w 1980 r. na wieczorze autorskim w szkole był Lesław Bartelski, żołnierz Armii Krajowej, autor książek o powstaniu warszawskim 1944, który rodzinnie związany był z Częstochową. Podczas spotkania z młodzieżą Bartelski opowiadał o poetach okresu okupacji – Krzysztofie Kamilu Baczyńskim i Tadeuszu Gajcym .
Od roku 1989 w związku ze zmianami politycznymi, jakie zaszły w Polsce, o wielu sprawach, o których dawniej milczano lub mówiono szeptem, można było mówić oficjalnie. Do takich zagadnień należały m.in. wojna polsko-bolszewicka 1919–1921, agresja Związku Sowieckiego na Polskę 17 IX 1939 r., sprawa katyńska – wymordowanie przez sowieckie NKWD prawie 20 tysięcy polskich oficerów i policjantów w Katyniu, Miednoje, Charkowie, masowe zsyłki i deportacje na Syberię Polaków zamieszkałych na ziemiach wschodnich (które w 1939 roku znalazły się pod okupacją sowiecką), represje i zbrodnie – tajne i te dokonywane w obliczu prawa zbrodnie sądowe.
Praca nauczycieli historii, dostęp do publikacji wcześniej trudno dostępnych –wydawanych w podziemiu lub w Londynie, a także indywidualny samokształceniowy wysiłek uczniów powodowały, że wiedza o zagadnieniach skrywanych w poprzedniej epoce, tzw. białych plamach w historii zwiększała się. Przychodziły sukcesy na konkursach. historycznych miejskich, regionalnych oraz krajowych. Godnym podkreślenia osiągnięciem był sukces Romana Witka, który w roku szkolnym 1996/97 zajął II miejsce w Ogólnopolskim Konkursie Historycznym – Zbrodnia katyńska na tle losów Polaków w czasie II wojny światowej.


[Komentarze (4)]
- Redakcja Strony -
- Absolwenci -
- Wyszukiwanie -
- IV L.O. w Internecie -
- Absolwenci innych LO -





Projekt i wykonanie: © 2005 Tomasz 'Skeli' Witaszczyk, all rights reserved.
Modified by X-bot
Hosting stron internetowych