Almanach Absolwentów Sienkiewicza

Imię:	Lucjan
Drugię imię:
Nazwisko:	Fajer
Klasa:	brak danych
Wychowawca:	brak danych
Data ur.:	09 lutego 1904r.
Miejsce ur.:	brak danych
Dawny adres:	brak danych
Kontakt:	Nie żyje
Opis:	Fajer Lucjan Wincenty, pseud. „Ognisty” (1904-1984) – mjr Armii Krajowej, prawnik, grafolog-biegły sądowy Sądu Najwyższego, zastępca dowódcy Batalionu im. S. Czarnieckiego AK w powstaniu warszawskim. Urodził się 9 II w Kawodrzy Dolnej (obecne w granicach administracyjnych Częstochowy); był synem Józefa i Joanny z d. Kokot. Okres wczesnego dzieciństwa Fajer spędził w rodzinnej wsi, edukację rozpoczął w szkole powszechnej w Gnaszynie (obecnie w granicach administracyjnych Częstochowy). Po jej ukończeniu ok. 1915 r. naukę kontynuował w Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Częstochowie, którą z nieznanych powodów zmuszony był przerwać. Kontynuował ją więc z konieczności w gimnazjum radomszczańskim, tam też uzyskał świadectwo dojrzałości. Już w niepodległej Polsce Fajer podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Na wieść o wybuchu III Powstania Śląskiego w 1921 r. wziął w nim udział, gdzie dosłużył się stopnia kaprala. Po zakończeniu walk powstańczych Fajer wrócił do swojej profesji i jako prawnik został zatrudniony w Sądzie Najwyższym w Warszawie. Tam też mieszkał; wiadomo, że w ostatnim okresie poprzedzającym wybuch II wojny światowej- przy ul. Siennej 22. W okresie międzywojennym Fajer z uwagą śledził rynek wydawniczy, zwłaszcza w zakresie prawa, gromadząc pokaźny zbiór z tej tematyki. Interesował się również malarstwem, czego potwierdzeniem była kolekcja obrazów zdobiących jego mieszkanie. Na krótko przed wybuchem II wojny światowej w 1939 r. poślubił, pochodzącą ze Stoków (obecnie w granicach administracyjnych Łodzi), Michalinę z Grzynkiewiczów. Wybuch II wojny światowej zastał Fajera w Warszawie. Nie jest znany jego udział w kampanii wrześniowej. Wiadomo, że po jej zakończeniu związał się z działalnością konspiracyjną w ramach struktur Armii Krajowej. Następnie znalazł się w ścisłym kierownictwie przygotowującym powstanie warszawskie. W drugiej połowie lipca 1944 r. Fajer wywiózł żonę wraz z dwojgiem dzieci: Wojciechem i Joanną do Rogowa k. Koluszek. W powstaniu warszawskim, które wybuchło 1 VIII 11944r., Fajer w stopniu kapitana wziął aktywny udział pod pseudonimem „Ognisty”, pełniąc funkcję oficera operacyjnego oraz zastępcy dowódcy baonu „Gozdawa” im. S. Czarnieckiego AK. W dniu wybuchu powstania baon liczył 5 kompanii i 747 żołnierzy. W drugim dniu walki „Ognisty” poprowadził część baonu na Państwową Wytwórnię Papierów Wartościowych, Wartościowych kilka dni później był dowódcą reduty „Bank Polski”. Podczas przeprawy na drugi brzeg Wisły (12 VIII 1944) odniósł liczne rany postrzałowe. W wyniku zbiegu niekorzystnych uwarunkowań politycznych 2 IX 1944r. „Ognisty” i „Gozdawa” na czele swojego batalionu ewakuowali się ze „Starówki”. A po kapitulacji powstania znaleźli się w obozie. Po zakończeniu wojny Fajer wraz z rodziną zamieszkał w Warszaw, gdzie wkrótce (1945) poddany został szczegółowemu sprawdzeniu i na tej podstawie został warunkowo zweryfikowany. W 1946 r. na łamach tygodnika „Tydzień” zaczął zamieszczać artykuły poświęcone udziałowi Baonu im. S. Czarnieckiego w walkach powstańczych. Artykuły te opatrzone wspólnym tytułem „Moje wspomnienia z powstania” wywołały polemikę co do niektórych faktów. Autor uznał więc za konieczne opublikowanie pozycji książkowej opisującej powstanie widziane w pierwszej linii walki. Stąd w 1957 r. wydał w Warszawie książkę zatytułowaną: Żołnierze starówki. Dziennik bojowy Kpt. „Ognistego”. W tym okresie Fajer ukończył drugi fakultet i uzyskał tytuł magistra ekonomii, nie przerywając pracy biegłego sądowego w stołecznym sądownictwie. W 1952 r. urodziła mu się druga córka – Jadwiga. Na kilka lat przed śmiercią obronił pracę doktorską na Uniwersytecie Śląskim z zakresu grafologii. Fajer zmarł 23 II 1984 r. w Warszawie i tam został pochowany w kwaterze powstańców Śląskich na Powązkach. Za udział w powstaniu warszawskim w 1944 r. zmarły odznaczony był Krzyżem Virtuti Militari 5 kl. I Krzyżem Walecznych. Walecznych małżeństwa z Michaliną z Grzynkiewiczów pozostał syn – Wojciech – oraz córki: Joanna – późniejsza Ziemska, zamieszkał w Anglii, i Jadwiga – późniejsza Glassey, zamieszkała w Szwajcarii.