| - Strona Główna - |
 |
|
| Almanach Absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie |
Absolwent Sienkiewicza
Rocznik 1932
 Kliknij aby powiekszyc zdjecie |
 Kliknij aby powiekszyc zdjecie |
 Kliknij aby powiekszyc zdjecie |
| Imię: | Wiesław | | Drugię imię: | | | Nazwisko: | Trzciński | | Klasa: | VIII | | Wychowawca: | Ildefons Sikorski | | Data ur.: | 10 listopada 1911r. | | Miejsce ur.: | Warszawa | | Dawny adres: | brak danych | | Kontakt: | brak danych | | Opis: | Urodził się 10 listopada 1911 roku w Warszawie jako syn Wacława Trzcińskiego i Marceli z Wilskich. Ojciec jego był artystą malarzem i aktorem Teatru Nowego w Warszawie. Dziadek Konstanty Rawicz- Trzciński był fotografem warszawskim, a babcia Stanisława Briesemejster- siostrą Leopolda Briesemejstra, właściciela cukierni Szwajcarska.
Młody Wiesław rozpoczął naukę w gimnazjum Warszawie, a następnie przeniósł się do Częstochowy do gimnazjum im. H. Sienkiewicza. Uczęszczał do klasy, której wychowawca był profesor Ildefons Sikorski. W maju 1932 r. zdawał zwyczajny egzamin dojrzałości typu matematyczno - przyrodniczego wobec Państwowej Komisji Egzaminacyjnej, powołanej przez Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego. 28 czerwca 1932 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. W Częstochowie mieszkał u swojego wujka Stanisława Trzcińskiego (fotografa warszawsko-częstochowskiego) i ciotki Zofii Salomei Trzcińskiej z Wdowickich, sekretarza Związku Ziemian w Częstochowie
W latach 1932/1933 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. W 1934 roku został przyjęty na Wydział Mechaniczny Politechniki Warszawskiej, studia kończył w przededniu wojny. Dyplom mgr Inż. Mechanika otrzymał dopiero w 1945 roku.
W czasie studiów był członkiem Aeroklubu Warszawskiego zdobył licencję pilota samolotów. W 1938 roku zawarł związek małżeński w Zofią Anusak, lekarzem dentystą. W 1940 roku w Klinice na Karowej urodził im się syn Marcin.
Rozpoczęła się wojna. Młody ppor. został zmobilizowany jako dowódca plutonu wchodzącego w skład baterii, której dowódcą był kapitan Jatelcki, całą jednostką 20. PAL kierował pułkownik Tabiszewski (zginął trzeciego dnia wojny). Trzciński uczestniczył w walkach od Łomży do Włodawy, gdzie trafił do niemieckiej niewoli, z której udało mu się zbiec do Warszawy. W stolicy jako oficer wstąpił w szeregi ZWZ - AK, mieszkał pod przybranym nazwiskiem „Wacław Twardowski”. Od 1940 do 1945 roku pracował w firmie Robert Boch w charakterze mechanika samochodowego.
W czasie wojny przechowywał w swoim mieszkaniu na Smulikowskiego Żydówkę – Jadwigę Żółkowską, wdowę, która była u niego zatrudniona jako służąca i opiekunka dziecka.
Mama jego Marcela zastała aresztowana i wywieziona do obozu koncentracyjnego Oświęcim - Brzezinka, a stamtąd do obozu Ravensbrück, skąd w 1945 roku alianci przywieźli ją do Szwecji. Do Warszawy wróciła w 1947 roku. Ojciec Wacław zginął z rąk niemieckich w 1942 roku.
Po Powstaniu Warszawskim Wiesław Trzciński znalazł się w Wilanowie wśród osadników niemieckich wojsk węgierskich.
Po zakończeniu wojny od lutego 1945 do września 1946 roku pracował w samodzielnym Pułku Samochodowym rządu PRL jako główny inżynier. Od 1946 roku był wykładowcą na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. Razem z B. Stefanowskim
i B. Staniszewskim przystąpili do odbudowy i organizacji tego Wydziału i Katedry Teorii Maszyn Cieplnych. Awansowany do stopnia adiunkta wykładał na Politechnice SPIS na Wydziale Ekonomii Przemysłu w zakresie planowania przemysłowego. Brał udział
w licznych ekspertyzach termodynamiki technicznej.
W trudnych powojennych latach przyjął do swojego mieszkania przy
ul. Smulikowskiego 12 m 9 przyjaciela rodziny pana Michała hrabiego Dziewanowskiego, wypędzonego przez władze komunistyczne, władze komunistyczne, właściciela 600 hektarów majątku Sułkowice w powiecie Grójec. Hrabia mieszkał u niego aż do śmierci.
W 1950 roku ze względów ideologicznych (odmowa wstąpienia do PZPR)
i pochodzeniowych został odsunięty od latania i usunięty z Aeroklubu Warszawskiego.
Jako jeden z pierwszych wyjeżdżał na staże zagraniczne. W 1957 r. był w Wielkiej Brytanii - po spotkaniach ze swoim kuzynem gen. Zygmuntem Bogusz-Szyszko i gen. Władysławem Andersem przywiózł smutną wiadomość o Katyniu. Od 1959 roku jeździł do Francji, gdzie zajmował się zagadnieniami związanymi z Laboratorium Energii Słonecznej. Uczestniczył także w Imperial College of Science and Technology ( University of London). Następnie został pracownikiem UNESCO Paryż. Po powrocie w 1965 roku delegowany był do ONZ
w Nowym Jorku z misja w Addis Abebie- Cesarstwie Etiopii i Dar es Salaom w Tanzanii. Od 1973 roku pracował jako ekspert ONZ na budowach Polserwisu w Libii.
Był miłośnikiem i znawcą Afryki. Często podziwiał ją z samodzielnych lotów samolotem, który miał do dyspozycji w swojej pracy. Poza lotnictwem jego pasją była biologia i astronomia. Był też miłośnikiem muzyki poważnej i fotografem.
Powtórnie ożenił się z Marią Micińską- ekonomistką, córką Julii ze Stażewskich i Jana Micińskiego - funkcjonariusza Policji Państwowej m.st. Warszawy, jeńca obozu w Staszkowie zamordowanego w Twerze przez NKWD 5 kwietnia 1940 r. i pochowanego w Miednoje wśród 6311 innych funkcjonariuszy resortu spraw wewnętrznych II Rzeczypospolitej.
Po przejściu na emeryturę Wiesław Trzciński razem z żoną Marią zostali pionierami działkowiczów w Bojnach koło Broku nad Bugiem.
Gazeta Wyborcza - 2003 r.
Wiesław Andrzej Trzciński (10 II 1911- 9 III 1992)
|
[Komentarze (0)]
|
 |
- Redakcja Strony - |
|
