Almanach Absolwentów Sienkiewicza

Imię:	Kazimierz
Drugię imię:
Nazwisko:	Jeziorowski
Klasa:	brak danych
Wychowawca:	brak danych
Data ur.:	28 lutego 1874 r.
Miejsce ur.:	Warszawa
Dawny adres:	brak danych
Kontakt:	brak danych
Opis:	JEZIOROWSKI Kazimierz (1874–po 1938), pseud. M. Bialski, Jerski, Rafał, Sęp. Działacz robotniczy i niepodległościowy, buchalter, spółdzielca. Ur. 28 II w Warszawie. Ukończył 4 klasy Gimn. Męskiego w Częst. Od 1892 uczęszczał do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Członek II Proletariatu. W 1893 wydalony ze szkoły za udział w demonstracji z okazji święta 3 Maja; nieoficjalnie kształcił się nadal w szkole. Aresztowany w 1894 za posiadanie nielegalnych druków PPS. Po zwolnieniu w 1895 z ramienia PPS prowadził agitację wśród piekarzy, kelnerów, murarzy, sztukatorów i zecerów. Powołany do wojska, służył w batalionie rezerwowym w Kostromie. Po zwolnieniu wznowił działalność w warszawskim PPS; zajmował się hektografowaniem wydawnictw partyjnych. W 1896 ponownie aresztowany; symulował chorobę psychiczną. Zwolniony pod nadzór policji. Nadal prowadził działalność propagandową. W 1897 opuścił Warszawę, po tym jak ochrona zaproponowała mu wydanie działaczy PPS. Przebywał w Wiedniu; uczestniczył w założeniu wiedeńskiej sekcji Zw. Zagranicznego Socjalistów Pol. (ZZSP). Pracował jako buchalter w fabr. maszyn we Lwowie. Działacz Pol. Partii Socjalno-Demokratycznej i Stow. „Siła”, korespondent „Naprzodu” i „Gazety Robotniczej”, rysował karykatury dla satyrycznego pisma „Cięgi”. Członek lwowskiego ZZSP i kolporter wydawnictw PPS na Galicję. W 1900 przeszedł do PPS „Proletariat”; członek Komitetu Zagranicznego. Stworzył we Lwowie biuro nielegalnych paszportów, później urządził tajną drukarnię, zajmował się też transportem wydawnictw partyjnych do Królestwa Pol. W 1906 powrócił do Warszawy, gdzie jako członek Centralnego Komitetu Robotniczego dalej zajmował się drukowaniem i kolportowaniem wydawnictw partyjnych, podlegała mu też organizacja i kierownictwo bojówek. Po rozłamie w 1906 w PPS inicjował przyłączenie się do PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Zagrożony aresztowaniem, wyjechał do Zagłębia Dąbrowskiego i w 1907 był buchalterem w kopalni „Kazimierz”. Wzięty za brata Konrada, był w 1908 przez kilka tygodni więziony w Sosnowcu. Od 1911 lustrator sosnowieckiego oddziału Warszawskiego Zw. Stow. Spożywczych (później „Społem”), następnie buchalter i szef biura zw. w Warszawie. Tam w 1915 współdziałał w organizowaniu Straży Obywatelskiej. W 1918 uczestniczył w rozbrajaniu Niemców. Mianowany starszym inspektorem w Dyr. Radomskich Kolei Państw., a w 1920 zastępcą dowódcy Wojskowej Straży Kolejowej. Pracował w Policji Państw., od 1922 ponownie w „Społem”. Przewodniczący siedleckiego Okręgowego Komitetu Robotniczego i wiceprezes oddziału Stow. Byłych Więźniów Politycznych. Autor Wspomnień z lat 1886–1924 (1934). Odznaczony Krzyżem Niepodległości (1937) i Krzyżem Niepodległości z Mieczami (1938).