Almanach Absolwentów Sienkiewicza

Imię:	Stanisław
Drugię imię:
Nazwisko:	Klepacz
Klasa:	brak danych
Wychowawca:	brak danych
Data ur.:	16 września 1888 r.
Miejsce ur.:	Kłobuck
Dawny adres:	brak danych
Kontakt:	brak danych
Opis:	Klepacz Stanisław (1888-1958) – legionista, działacz PPS, komendant główny „Kadry Polski Niepodległej”, dowódca 11 pułku ułanów, komendant szkoły podoficerskiej. Urodził się 16 IX w Kłobucku. Edukację swoją młody Klepacz rozpoczął w szkole początkowej w zdegradowanym wówczas do rzędu osady Kłobucku, a po jej ukończeniu kontynuował naukę w Gimnazjum Filologicznym, przemianowanym w gimnazjum im. H. sienkieiwcza w Częstochowie. W tym okresie związał się z ruchem niepodległościowym w ramach Związku Młodzieży Postępowej. Po jego rozłamie Klepacz pozostał w Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej , w którym rozwinął ożywioną działalność. Dowodem zaangażowania był jego wybór (1908) w skład Zarządu Centralnego. Uczestniczył również jako członek w pracach PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Po założeniu e egzaminu dojrzałości w czerwcu 1909r. Klepacz opuścił Częstochowę i przeniósł się do Ostrowca. Tm też kontynuował działalność niepodległościową, która 30 VII tego roku doprowadziła do jego aresztowania. Po uwolnieniu, mimo zakazu opuszczania Ostrowca, Klepacz nielegalnie wyjechał do Galicji, skąd wielokrotnie jeszcze wracał do Kongresówki, ale pod zmienionym nazwiskiem. Do terenów, które były mu szczególnie bliskie ideowo, należało m.in. Zagłębie Dąbrowski i Łódź. Na krótko przed wybuchem I wojny światowej Klepacz wyjechał do Belgii, gdzie w Glens podjął studia politechniczne. Tam też w porozumieniu z Januszem Głuchowskim, rodem z Częstochowy, zdążył założyć Związek Strzelecki. Po wybuch wojny wrócił do Galicji, gdzie w Krakowie na ochotnika zaciągnął się do Legionów Polskich. Po tzw. kryzysie przysięgowym opowiedział się po stronie Piłsudskiego, co przesądziło o internowaniu Klepacza i osadzeniu w Szczypiornie. Wkrótce jednak zbiegł z obozu i rozpoczął aktywną działalność polityczną w Polskiej Organizacji Wojskowej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Klepacz wstąpił na ochotnika do odrodzonego Wojska Polskiego, w którym jako młodszy oficer otrzymał przydział do szwadronu karabinów maszynowych w 7 pułku ułanów. W 1920 r. Klepacz uczestniczył w wojnie polsko-bolszewisckiej jako dowódca szwadronu, a po jej zakończeniu w 1922 r. skierowany został na roczny kurs do Centralnej Szkoły Kawalerii w Grudziądzu. W 1927 r. został mianowany komendantem szkoły podoficerskiej. W następnym roku został przesunięty do wojsk liniowych i mianowany zastępcą dowódcy 23 pułku ułanów, a w 1932 r. uzyskał awans na dowódcę 11 pułku ułanów. Po śmierci Piłsudskiego, w wyniku czystek kadrowych, w 1938 r. Klepacz został przeniesiony do rezerwy. W kampanii wrześniowej 1939 r. wziął udział jako ochotnik. Wraz z jej zakończeniem w październiku tego roku przybył do Warszawy i zaangażował się w działalność organizacji „Kadra polski Niepodległej”. W maju 1942 r. został komendantem głównym yej organizacji. Po aresztowaniu 12 V 1944 r. już w lipcu tego roku, prawdopodobnie z braku dowodów, udało mu się uzyskać zwolnienie. Po wybuchu powstania warszawskiego w 1944.r. Klepacz wziął w nim czynny udział jako oficer Kwatery Głównej Armii Krajowej. Po upadku powstania dostał się do obozu, a po zakończeniu wojny wyemigrował na zachód Europy. Początkowo (do 1952 r.) pracował fizycznie w jednym z hoteli londyńskich, potem zdecydował o wyjeździe do Stanów Zjednoczonych. Klepacz zmarł 24 IX 1958 r. w Nowym Jorku i tam zapewne został pochowany. Brak informacji o ewentualnym założeniu rodziny. Zmarły uhonorowany był kilkoma odznaczeniami, m.in. Orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych (pięciokrotnie), Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Niepodległości (1931).