Almanach Absolwentów Sienkiewicza

Imię:	Alfred
Drugię imię:
Nazwisko:	Franke
Klasa:	brak danych
Wychowawca:	brak danych
Data ur.:	12 grudnia 1895 r.
Miejsce ur.:	Częstochowa
Dawny adres:	brak danych
Kontakt:	brak danych
Opis:	Franke Alfred (1895-ok.1940) – ordynator szpitala Chirurgicznego im. Najświętszej Panny Marii w Częstochowie, działacz społeczny. Urodził się w 12 XII w Częstochowie, w rodzinie wyznania ewangelickiego; był synem Adolfa – długoletniego radnego miasta Częstochowy i działacza społeczno-kulturalnego. Po ukończeniu szkoły początkowej i miejscowego gimnazjum ( późniejszy budynek Gimnazjum im. H. Sienkiewicza )Franke podjął studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 1920 r. W tym czasie, z powodu wojny polsko-bolszewickiej, zaciągnął się na ochotnika do Wojska Polskiego, walcząc w jego szeregach m.in. w obronie Lwowa. Po zakończeniu I wojny światowej zamieszkał z rodzicami w okazałej kamienicy zwanej „Domem Frankego” (Al. NMP 14). Wraz z powrotem do Częstochowy Franke objął posadę lekarza w położonym w sąsiedztwie Szpitalu Miejskim im. Najświętszej Panny Marii. W niedługim czasie włączył się w działalnośc społeczną miejscowego Towarzystwa Lekarskiego. Rozwinął również aktywną pracę charytatywną wśród młodzieży wyznania ewangelickiego. Plonem tej działalności było utworzenie Towarzystwa Polskiej Młodzieży Ewangelickiej w Częstochowie. Mimo udzielania się w pracach społecznych Franke, należący do ludzi ambitnych, nie tylko nie zaniedbywał obowiązków w pracy zawodowej, ale systematycznie doskonalił swój warsztat lekarski. Takie możliwości stwarzała mu krakowska klinika chirurgiczna, z którą ściśle współpracował. Tą drogą zdobyte doświadczenia pozwoliły mu na wprowadzenie w częstochowskim szpitalu nowatorskich metod zwłaszcza podczas zabiegów chirurgicznych. Podwyższanie kwalifikacji medycznych zadecydowało m.in. o mianowaniu Frankego na stanowisko ordynatora miejscowego szpitala. Mimo awansu zawodowego i zwiększonych obowiązków Franke nie zaprzestał pracy społecznej. Żyjąc wspomnieniami okresu walk w obronie Lwowa zachował szacunek dla J. Piłsudskiego. Dla utrwalenia pamięci o marszałku zainicjował w 1928 r. powołanie w Częstochowie Stowarzyszenia Pracy Społeczno-Wychowawczej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, a od 1930 r. stojąc na jego czele jako prezes. Obiekt ten, nazwany Ogniskiem Niepodległości im. Marszałka Józefa Piłsudskiego (ul. Pułaskiego 4/6), stał się wkrótce siedzibą Komendy Przysposobienia Wojskowego i Wychowania fizycznego Związku Rezerwistów, Związku Legionistów oraz miejskiej i powiatowej organizacji Związku Strzeleckiego. Wkrótce znalazł również w nim miejsce Klub Sportowy „Brygada” Częstochowa powstały z inicjatywy Frankego, któremu powierzono funkcję pierwszego prezesa. Kult marszałka z upływem czasu zaczął przeradzać się w szacunek dla munduru. Stąd Franke utrzymywał bliskie kontakty z wyższymi oficerami i dowództwem stacjonujących Częstochowie pułków i dywizji. Wśród najczęstszych gości „Domu Frankego” był m.in. gen. Mieczysław Dąbkowski, gen. Wacław Stachiewicz, gen. Janusz Gąsiorowski, płk Kazimierz Janicki i płk Stanisław Maczek. Okazało się, że w 2 poł. Sierpnia 1939 r., po mobilizacji, Franke przywdział ulubiony mundur i we wrześniu tego roku w Równem, na głębokim wówczas zapleczu frontu polsko-niemieckiego, prowadził szpital wojskowy. Na skutek agresji Armii Czerwonej na Polskę (17 IX 1939) Franke wraz z innymi oficerami przewieziony został do sowieckiego obozu zbiorczego w Szepietówce, a następnie trafił do Starobielska. Mimo tragicznej sytuacji nie zapomniał o częstochowskim szpitalu, czemu dawał wyraz w przepuszczanej przez cenzurę korespondencji adresowanej do żony, w której wyrażał troskę o personel szpitalny. Wszelki kontakt Frankego z domem rodzinnym urwał się wiosną 1940 r. Wówczas zapewne został przewieziony do Katania, gdzie został zamordowany. Potwierdzeniem tego może być lista obozowa w Katyniu, na której figuruje Alfred Franke. Za swoją pracę i działalność społeczną Franke odznaczony był (1938) Złotym Krzyżem Zasługi.