| - Strona Główna - |
 |
|
| Almanach Absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie |
Leszek Wysocki- wybitny harcerz Autor: Cieślak Aleksander
Data dodania: 23.03.2006 18:15:08
 Kliknij aby powiekszyc zdjecie Leszek Wusocki jako kierownik wycieczkiw Łotwie.
 Kliknij aby powiekszyc zdjecie rok 1938 - student SGH
 Kliknij aby powiekszyc zdjecie Tadeusz i Leszek Wysoccy
|
Leszek Lesław Wysocki
Urodził się 21 maja 1919 roku w Nowym Sączu, syn Władysławy i Mieczysława ( pracownika , a potem dyrektora Banku Polskiego NBP). Do szkoły powszechnej im. ST. Konarskiego w Nowym Sączu zaczął uczęszczać od 1925 roku. W szkole tej uczył się do 1929 roku i jako 10 – letni chłopiec wstąpił do drużyny ZHP.
Po ukończeniu czwartej klasy szkoły ludowej ( wówczas podstawowej )zdał egzamin wstępny do I Państwowego Gimnazjum Klasycznego im. Jana Długosza w Nowym Sączu. Tutaj również był członkiem szkolnego ZHP. W roku 1929 ojciec zabrał go na Zlot Sokoli, który w tym czasie odbywał się w ramach Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu. Zetknięcie się z harcerzami z całej Polski zaowocowało wielkim zapałem chłopca do organizacji harcerskiej. Tym bardziej , że w samej rodzinie też były tradycje związane z harcerstwem. Do harcerskiej organizacji „ Sokół ” należał jego ojciec i dziadek.
W roku 1930 rodzina Wysockich przeniosła się do Stargardu ze względu na przeniesienie służbowe ojca. W nowym mieście Leszek Wysocki kontynuował naukę w gimnazjum klasycznym. W szkole tej brał aktywny udział w drużynie harcerskiej, miedzy innymi wziął udział w kilku obozach harcerskich jako zastępowy. W roku 1932 ojciec zostaje awansowany na wyższe stanowisko bankowe, ale ponownie dostaje służbowe przeniesienie, tym razem do Poznania. . Leszek Wysocki uczył się teraz w Gimnazjum Klasycznym im. Marcinkowskiego w Poznaniu. Podejmuje tutaj działalność harcerską w poznańskim Hufcu Harcerskim.
W roku 1934 ojciec otrzymuje nominację na Zastępcę Dyrektora Oddziału Banku Polskiego w Częstochowie. Wobec tego kolejny raz cała rodzina przenosi się do Częstochowy. Tutaj Leszek Wysocki wraz ze swoim bratem Tadeuszem zaczęli uczęszczał do Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Częstochowie. W szkole tej objął jednocześnie funkcje drużynowego szkolnej drużyny ZHP. Naczelne władze harcerskie doceniły jego wyjątkowy zapał w pracy w harcerstwie i przyznały mu złotą odznakę ZHP i złoty listek za 5 lat służby harcerskiej. Dekoracja na drużynowego odbyła się 3 maja 1934 roku z nadaniem mu równocześnie stopnia harcerza Rzeczypospolitej. Co ciekawe w tym samym dniu jego ojciec został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi nadanym przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
W maju 1937 r. zdawał gimnazjalny zwyczajny egzamin dojrzałości typu matematyczno - przyrodniczego wobec Państwowej Komisji Egzaminacyjnej, powołanej przez Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego. Świadectwo ukończenia Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Częstochowie otrzymał 20 maja 1937 r.
W tym samym roku brał udział reprezentując kraj w Jamboree w Holandii. Przy tej okazji zwiedził Belgie i Paryż ( w tym czasie w stolicy Francji odbywała się Światowa Wystawa ).
W październiku 1937 r. zaczął studia w Warszawie w Szkole Głównej Handlowej. Przez cały ten okres nieustannie pracował w harcerstwie. Podczas wakacji i ferii zimowych wielokrotnie wyjeżdżał na obozy harcerskie.
W roku 1938 brał udział w reprezentacyjnej wyprawie akademickiej młodzieży harcerskiej w Bułgarii, pełniąc wzorowo odpowiedzialna funkcje skarbnika. W tym samym roku na SGH zorganizował Krąg Starszo – Harcerski, wszedł tez do kierownictwa Zrzeszenia akademickich kręgów starszo - harcerskich „ Kuźnica ”. Powszechnie uważa się, że czynnie uczestniczył w pracach programowych kształtującego się wówczas szerokiego, ogólnopolskiego ruchu starszo – harcerskiego młodzieży akademickiej. W tym czasie brał udział w kursie ideologicznym w Górkach Wielkich, prowadzonym przez Aleksandra Kamińskiego.
W lecie 1939 roku wówczas 20 – letni instruktor Leszek Wysocki pełnił funkcję komendanta obozu wędrownego po Litwie, Łotwie i Estonii. Była to wówczas jedyna wycieczka młodzieży polskiej do tych krajów w okresie międzywojennym, co ze względu zamieszkujących tam Polaków miało duże znaczenie.
W momencie wybuchu wojny Leszek Wysocki zgłosił się jako jeden z pierwszych do Komendy Warszawskiej Chorągwi Harcerzy do służby wojskowej. Rozkazem wodza wraz ze swoim oddziałem skierowany został na wschód w kierunku Bugu. Po kilkunastu dniach oddział wraca wg rozkazu do Warszawy aby bronić stolicę. Z chwilą zajęcia Warszawy przez wojska niemieckie Leszek Wysocki przechodzi do pracy podziemnej organizacji harcerskich. W listopadzie 1939 roku działał już czynnie w Szarych Szeregach. Prowadził zespół „ Ochota ” – jedna z komórek tajnej grupy starszo harcerskiej „ Kuźnica ”. Przez kilka miesięcy zastępował komendanta całej grupy, pełniąc jednocześnie różne funkcje łącznościowe związane z organizowaniem podziemnego harcerstwa. W grudniu 1940 roku w pięcioosobowym składzie wykonał pierwsza w Warszawie akcje tzw. „ małego sabotażu ”, która zapoczątkowała słynne akcje sabotażowe organizacji „ Wawer ”. W akcjach tych wyjątkowe znaczenie miał udział młodzieży Szarych Szeregów, o czym pisze w swej książce „ Kamienie na szaniec ” Aleksander Kamiński.
Leszek Wysocki pracował także Radzie Głównej Opiekuńczej ( R.G.O). Organizacja ta działająca nielegalnie miała za zadanie chronić młodzież przed wywózkami do robót do Niemiec. Część z tej młodzieży wstąpiło do podziemnego harcerstwa. Organizacja R.G.O organizował dla młodzieży spotkania z wybitnymi działaczami politycznymi, profesorami wyższych uczelni, wieczory poezji i koncerty. W działalności tek Leszek Wysocki dał się poznać jako niezwykle zdolny organizacyjnie, pracowity, a nade wszystko niezwykle serdeczno i pogodny wobec swoich kolegów i przełożonych. Pomimo swojego młodego wieku był niezwykle dojrzałym i odpowiedzialnym człowiekiem.
W 1941 roku wyjechał jako łącznik najpierw na hrubieszczyznę, a następnie na Podhale. Tutaj pełnił funkcje łącznika między dowództwem, a polskimi oddziałami partyzanckimi. Podczas jednego z takich wyjazdów po nowatorszczyźnie 15 stycznia 1943 roku został zatrzymany wraz z sześćdziesięcioma osobami na dworcu PKP w Nowym Sączu. Wszystkich przetransportowano najpierw tarnowskiego więzienia, a następnie do Krakowa. Tutaj część osób wywieziono do Pracy do Niemiec, pozostałych natomiast do obozu w Oświęcimiu. W transporcie do Oświęcimia znalazł się Leszek Wysocki. Po kilku miesiącach szykanowany, męczony fizycznie i psychicznie został skierowany do obozu w Niemczech w Oranienbyrgu. Jak zeznawał po wojnie jeden z współwięźniów zakonnik jezuita Jamroz Józef, Leszek Wysocki zginął w tym obozie , a ciało jego zostało spalone w krematorium.
Tak poległ jeden z 14 członków „ Szaro Szeregowej ” grupy „ Kuźnica ” – jeden z jej założycieli, jeden z najzdolniejszych instruktorów warszawskiej harcerskiej organizacji, absolwent I gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie.
[Komentarze (0)]
|
 |
- Redakcja Strony - |
|
