Almanach Absolwentów Sienkiewicza

Pietrzak Helena Maria

Urodziła się 12 stycznia 1905 roku w Błesznie ( obecnie dzielnica Częstochowy ) , jako córka nauczyciela Jana Wróblewskiego i Stefanii z domu Kisielińskich. Była w rodzinie trzecim dzieckiem. Miała dwóch braci : Tadeusz Wróblewski ( późniejszy inż. architekt ) i Witold Wróblewski ( późniejszy oficer w wojsku Polskim ). Była wyznania rzymsko – katolickiego. Początkowe nauki pobierała w domu. W roku 1919 złożyła egzamin do klasy V Państwowego Gimnazjum żeńskiego im. J. Słowackiego w Częstochowie. Tutaj uczęszczała do klas V, VI, VII i VIII. W dniu 9 czerwca 1923 roku otrzymała świadectwo dojrzałości. Zaraz po tym ukończyła 10 – tygodniowy kurs metodyczno – pedagogiczny ( 16 sierpień do 15 października 1923 roku) , a w roku 1924 końcowy kurs metodyczno – pedagogiczny. Równocześnie od 1 września 1923 do września 1925 roku rozpoczęła pracę w szkole powszechnej Nr 8. Na początku swej kariery nauczycielskiej musiała złożyć uroczystą przysięgę przed wyższej rangi pracownikiem kuratorium . Akt ten nastąpił 18 grudnia 1923 roku. Przez następne dwa lata zatrudniona została w szkole powszechnej Nr 17. W listopadzie 1927 roku do 1 marca 1930 pracowała w szkole powszechnej Nr 19. Ponowna zmiana pracy nastąpiła 1 września 1930 r. kiedy to została na własną prośbę zaangażowana na dłuższy okres czasu, bo do 1 marca 1940 roku w szkole powszechnej Nr 6.
W dniu 15 października 1930 roku w kościele św. Józefa w Częstochowie. wyszła za mąż za nauczyciela szkoły powszechnej Nr 1 Henryka Pietrzaka. 8 sierpnia 1934 roku urodziła córkę ( po wojnie kształciła się na akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie ). W 1935 roku zmarła matka , a ojciec w 1939 W 1940 roku mąż został aresztowany przez Niemców i w związku z tym, że nie mając żadnych środków do życia zwróciła się do władz szkolnych z prośbą o zatrudnienie. Otrzymała jednak odpowiedź odmowną i wobec tego podjęła pracę jako urzędniczka w jednej z fabryk, równocześnie jednak udzielała prywatnych lekcji w niezorganizowanym tajnym nauczaniu. W tym czasie 28 kwietnia 1942 roku jej mąż został rozstrzelany w Oświęcimiu. Okres przerwy w pracy nauczycielskiej nazywano wtedy tzw. okresem przymusowej bezczynności ( 01.03.1940 – 31.12.1944 ).
Po 1 stycznia 1945 roku ponownie została zatrudniona jako nauczycielka w szkole powszechnej Nr 12, a od 1 marca 1945 roku została przeniesiona do szkoły Nr 5. Praca w tej szkole trwała do 1951 roku, kiedy to została przeniesiona do szkoły powszechnej Nr 6. W dniu 13 września 1949 roku złożyła w obecności Stanisława Wieruszewskiego uroczysty Akt Ślubowania. W tym okresie bardzo podupadła na zdrowiu, leczyła się intensywnie na serce, miała operacje chirurgiczną, skarżyła się na ból gardła. W drugiej połowie lat pięćdziesiątych ówczesne władze polityczne starały się usunąć religię ze szkół. Henryka Pietrzak była jedna z tych nauczycielek , która oficjalnie starała się przeciwstawiać temu procesowi. W jej opinii z 1957 roku widnieje taki zapis : „ Ob. Pietrzak jest wierzącą i jedną z tych, które robiły wszystko, by w szkole tej była religia ( Szkoła Podstawowa i Liceum Nr 3 w Częstochowie ).
Od 1 września 1958 roku rozpoczyna pracę w Gimnazjum i Liceum im. H. Sienkiewicza w Częstochowie. Dwa lata później 30 marca 1960 roku ukończyła Studium Nauczycielskie w Częstochowie na kierunku : matematyka.
Przez cały okres powojenny należała do Związku Nauczycielstwa Polskiego.
Od początku lat sześdziesiątych coraz bardziej podupadała na zdrowiu. W 1962 roku spędziła trzy miesiące w klinice.
W 1964 roku szkoła podstawowa przy Liceum im. H. Sienkiewicza została rozwiązana i wobec tego Dla Heleny Pietrzak zabrakło etatu. Podjęła ja , ale tylko na rok w Szkole podstawowej Nr 30. Ostatecznie 1 lutego 1964 roku skierowała pismo do Inspektora Oświaty, że rezygnuje z pracy w szkolnictwie na skutek zmiany miejsca zamieszkania i przeprowadzka do Warszawy.
Na temat jej osoby czytamy w Opinii z 23 stycznia 1965 roku wystawionej przez dyrektor IV LO im. H. Sienkiewicza w Częstochowie :
„ Była nauczycielka o ogromnym doświadczeniu pedagogicznym, rzeczowa, taktowna i niezwykle kulturalna. Zawsze cieszyła się olbrzymim szacunkiem zarówno wśród nauczycieli, rodziców i uczniów. Bardzo zdolna i chętna do każdej pracy w szkole. Jako wychowawczyni zawsze otaczała młodzież wszechstronną opieką.”
Zmarła 21 grudnia 1975 roku. Pochowana została na cmentarzu w Warszawie.

[Komentarze (0)]