Almanach Absolwentów Sienkiewicza

Z żalem informujemy, że w dniu 3 stycznia 2016 r. zmarł we Wrocławiu Bogumił Jerzy Najnigier, absolwent LO im. H.Sienkiewicza w Częstochowie (matura 1951).
Bogumił Najnigier urodził się 5 listopada 1929 roku w Kamienicy Polskiej kolo Częstochowy. Jego rodzicami byli Bronisław Najnigier (1889-1854) i Natalia Najnigier z domu Goldsztajn (1893-1977). Oboje rodzice byli potomkami imigrantów z Czech i Niemiec z początku XIX wieku. Bogumił Najnigier był wnukiem Józefa Najnigiera (1856-1935), prawnukiem Marcina Najnigiera (1817-1896) i praprawnukiem Leonarda Najnigiera / Leonharda Nenningera ( 1777-1847), "założyciela" rodziny Najnigierów w Polsce. Jest ojcem Sławomir Najnigiera (Wrocław), Janusza Najnigiera (Żary) i Beaty Kosowskiej z domu Najnigier (Wrocław). Był mężem Barbary Szarwarkowskiej (1936-2013), z którą spędził wspólnie 56 lat. Bogumił Najnigier miał siedmioro rodzeństwa. Siostrami są Zdzisława Dziedzic ( Kamienica Polska) oraz nieżyjące już Janina Macoch (1913-2004), Maria Maciejewska (1915-2007), Jadwiga Krzemieniewska (1918- 1975), Marta Najnigier (1922-2006). Braćmi byli Bronisław Najnigier (1926-2014) i Zbigniew Andrzej Najnigier (1933-1993). W latach 1936-1939 Bogumił Najnigier uczył się w szkole podstawowej w Kamienicy Polskiej. W okresie wojny do roku 1945 kontynuował naukę na tajnych kompletach, a w latach 1945-1951 w Gimnazjum i Liceum im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie. Bogumił Najnigier związał się zawodowo z włókiennictwem. Wybór zawodu nie był przypadkowy. Co najmniej od końca XVIII wieku rodzina Najnigierów zajmowała się tkactwem. W Polsce tkaczami byli Ojciec, Dziadek, Pradziadek i Prapradziadek. Bogumił Najnigier był ostatnim dziedzicem ponad 200-letniej tradycji zawodowej rodziny Najnigierów. W latach 1951-1955 ukończył studia inżynierskie na Wydziale Włókiennictwa (specjalność: tkactwo) Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Częstochowie. W latach 1955-1961 rozpoczął karierę zawodową w Fabryce Dywanów Smyrneńskich w Kowarach koło Jeleniej Góry, gdzie został kierownikiem wydziału tkalni i wykańczalni. Specjalizował się w sprawach technicznych. 16 lutego 1961 r. został pierwszym zastępca dyrektora i Naczelnym Inżynierem Zielonogórskiej Fabryki Dywanów w siedzibą Zielonej Górze. Od tego czasu był związany z Żarami, gdyż w roku 1961 siedzibę na firmy przeniesiono do Żar. Przedsiębiorstwo - po wielu zmianach - działało pod nazwą: Zakłady Tkanin Dekoracyjnych „Dekora". 1 czerwca 1968 r. Bogumił Najnigier został Dyrektorem Naczelnym "Dekory". Funkcję tę pełnił do dnia 30 marca 1991 r. i przejścia na emeryturę. W okresie jego 30 letniej zawodowej pracy w "Dekorze", to niewielkie przedsiębiorstwo przekształciło się stało się jednym z najważniejszych zakładów przemysłowych województwa zielonogórskiego. W latach 70-tych "Dekora" była dużym przedsiębiorstwem wielozakładowym (Żary, Żagań, Zielona Góra, Sulechów), zatrudniającym ponad 2 tysiące pracowników. "Dekora" - oprócz standardowej produkcji tkanin meblowych i dywanów - zajmowała się rekonstrukcją starych tkanin (m.in. dla muzeów na Wawelu i Łańcucie), a także wyposażała w tkaniny dekoracyjne m.in. Sejm, statek "Batory" i prestiżowe w tamtych czasach hotele ( "Merkury" i "Polonez" w Poznaniu, ""Cracovia" w Krakowie”, „Forum" w Warszawie). Kurtyny "Dekory" miały m.in. Teatr Wielki w łodzi, Teatr Narodowy w Warszawie. Za swoje osiągnięcia zawodowe i społeczne Bogumił Najnigier otrzymał liczne odznaczenia i wyróżnienia - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, odznaczenia ministrów: obrony narodowej, przemysłu lekkiego, leśnictwa i przemysłu drzewnego, spraw wewnętrznych, kultury. Był odznaczony za zasługi w rozwoju województwa Zielonogórskiego. Był też Honorowym Obywatelem Żar. To wyróżnienie cenił najbardziej. Bogumił Najnigier został pochowany na cmentarzu komunalnym w Żarach (województwo lubuskie).

[Komentarze (1)]