|
Frączyk Mikołaj Autor: Cieslak Aleksander i Frączyk Ryszard (syn )Data dodania: 07.10.2005 06:23:25
Urodził się 2 września 1901 roku w Staropolu, powiat częstochowski. Gmina Przyrów. Pochodził z biednej sześcioosobowej rodziny małorolnego chłopa. Jego rodzicami byli Franciszek i Michalina Frączykowie. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Przyrowie, dodatkowo edukowany był przez rodziców prywatnie. Od roku 1918 został przyjęty do Seminarium Nauczycielskiego w Częstochowie. Po trzech tygodniach nauki zmarła mu matka. Seminarium Nauczycielskie ukończył 23 czerwca 1923 roku dzięki udzielaniu korepetycji i późniejszemu otrzymaniu stypendium. Od 1 sierpnia 1923 został zatrudniony w 7 - klasowej Szkole Powszechnej w Przyrowie. Od tego tez czasu został członkiem ZNP. Od początku miał bardzo radykalne poglądy polityczne. Uważał w środowisku chłopskim należy dokonać zasadniczych zmian. Współpracował z ówczesnymi stronnictwami chłopskimi, które podzielały jego pogląd. Wszystko to spowodowało, że u władz politycznych i duchowych był w niełasce. W roku 1928 został wraz z rodzina przeniesiony do 2 – klasowej szkoły powszechnej w Kulejach, gdzie pracował jako po kierownika szkoły. W pierwszym roku nauki zorganizował spółdzielnie uczniowską , będąc równocześnie skarbnikiem w miejscowej Spółdzielni Powszechnej. Częste imprezy szkolne i zabawy umożliwiły zebranie pieniędzy na zakup książek do biblioteki uczniowskiej. Dzięki jego usilnym staraniom szkołę tę przekształcono w 7 – klasową ( w tamtych czasach była to już szkoła III stopniowa ). W latach 1925 -26 odbył ćwiczenia wojskowe. W roku 1927 ożenił się z Aleksandrą z domu Frelów. Z ich związku małżeńskiego urodziło się trzech chłopców : Janusz, Andrzej i Ryszard. W tym czasie starał się podnosić swoje kwalifikacje zawodowe i dlatego w roku 1933 podjął naukę w Państwowym Wyższym Kursie Nauczycielskim w Poznaniu ( śpiew i wychowanie fizyczne ), który ukończył 10 czerwca 1938 roku. W latach 1938 – 1939 podjął studia w Instytucie Pedagogicznym Związku Nauczycielstwa Polskiego w Warszawie. Wybuch wojny uniemożliwił ukończenie ich. 25 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany i skierowany do intendentury O.K. IV w Łodzi. 8 września dostał się do niewoli, z której kilka dni później udało mu się zbiec. Powrócił do Kulej i podjął dalsze nauczanie. . Miejscowość ta w czasie okupacji została przyłączona do Rzeszy wraz z częścią powiatu częstochowskiego. W tym czasie Niemcy nakazali w czasie lekcji zbierać surowce wtórne, a tylko w czasie deszczu można było przeprowadzać zajęcia. W związku z tym nakazał swoim uczniom przychodzić wcześniej do szkoły i w ten sposób nauczanie dzieci odbywało się w miarę normalnie. W grudniu 1940 roku Żandarmeria niemiecka nakazała likwidacje placówki. W listopadzie 1940 roku został aresztowany i wywieziony do obozu w Bresslau Lissa. W styczniu 1941 roku zezwolono mu na powrót do domu pod warunkiem podjęcia przymusowo pracy fizycznej nie związanej z nauczaniem. Od momentu powrotu podjął wraz z żoną organizowanie tajnych kompletów nauczania w domach prywatnych. Równocześnie jako pracownik fizyczny pracował przy budowie kolei żelaznej. Nauczanie to trwało aż do wyzwolenia. W czasie wojny współpracował z organizacjami podziemnymi i miejscowymi partyzantami. 2 grudnia 1944 roku Niemcy podejrzewając , że w szkole tej przebywali partyzanci spalili szkołę wraz z jego osobistym mieniem. Od 25 listopada 1945 r. został powołany na kierownika Publicznej Szkoły Powszechnej Nr 2 w Lublińcu. Początkowo musiał zorganizować przynajmniej podstawowe warunki do przeprowadzenia jakichkolwiek zajęć szkolnych ( Ławki, stoliki, krzesła, tablice ). Funkcję te pełnił aż do 31 grudnia 1949 roku. Od 1 stycznia 1950 roku do 31 sierpnia 1956 roku pełnił funkcję instruktora powiatowego szkolenia nauczycieli w ZZNP. Równocześnie był wykładowcą Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. W roku 1955 złożył egzamin uproszczony z Nauki o Polsce i Świecie Współczesnym. Do PPS wstąpił już w 1 września 1946 roku. 1 września 1956 roku został powołany na stanowisko dyrektora Liceum Pedagogicznego w Chorzowie, ale ponieważ rodzina nie chciała się przeprowadzić, dlatego codzienne dojazdy do pracy były na tyle uciążliwe, że poprosił władze oświatowe po dwóch latach pracy o przeniesienie do Częstochowy. Od 1 września 1958 roku został skierowany do pracy w Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym im. H. Sienkiewicza w charakterze zastępcy dyrektora, gdzie przepracował aż do emerytury, tj. do końca sierpnia 1963 roku. Za działalność zawodową i społeczna został odznaczony między innymi Złotą Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego, srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 7 lutego 1990 roku. Pochowany został na cmentarzu Kule> [Komentarze (0)] |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Projekt i wykonanie: © 2005 Tomasz 'Skeli' Witaszczyk, all rights reserved. Modified by X-bot Hosting stron internetowych |