 |
 |
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Zdjęcia rodziny Bielobradków Autor: Cieślak A. np tekstu pana BielobradkaData dodania: 09.11.2006 06:59:20 
Oboje byli bliźniakami. Mieli tez młodszego brata Tadeusza. Wszyscy oni urodzili się w Kamienicy Polskiej i tam w domu rodzinnym spędzili dzieciństwo. Rodzicami ich byli Bronisław i Wanda. Bliźniacy Władysław i Stanisław urodzili się 9 maja 1898 roku. Ich młodszy brat Tadeusz 27 grudnia 1902 roku. nosili imiona Władysław Bonifacy i Stanisław Wiktor oraz Tadeusz Wojciech. Bliźniacy naukę w częstochowskim gimnazjum rozpoczęli kiedy lekcje odbywały się jeszcze w języku rosyjskim. Po strajkach szkolnych w 1905 roku nauczanie prowadzono już w języku polskim. W strajkach tych szkolna częstochowska młodzież brała czynny udział. W starszych klasach duża część młodzieży należała do organizującego się harcerstwa, do „ Sokoła” i do P.O.W. Podobnie obaj bracia będąc w starszych klasach , obaj należeli do utworzonej w 1910 roku Ochotniczej straży Pożarnej w Kamienicy Polskiej, gdzie jako dobrzy gimnastycy wyćwiczeni podczas zajęć w Gimnazjum, prowadzili sprawnościowe ćwiczenia ze strażakami. Zajęcia te wykorzystywali do werbunku wiejskiej młodzieży do P.O.W. prowadząc zajęcia informacyjne i wojskowe zakonspirowane oczywiście przed władzami carskimi. Egzamin maturalny obaj złożyli wiosna 1917 roku. Na początku 1918 roku byli już na studiach i wówczas ich drogi się rozeszły. Władysław był na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, a Stanisław na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na studiach obaj w dalszym ciągu czynnie działali w P.O.W. 11 listopada 1918 roku jak większość „ pewiaków ” wstąpiła na ochotnika do tworzącego się Wojska Polskiego. Władysław do 3 Pułku Ułanów W Warszawie, natomiast Stanisław do 1 Pułku Artylerii Górskiej w Krakowie. Po krótkim szkoleniu zostali skierowani na front ukraińsko – bolszewicki, gdzie walczyli nieprzerwanie do listopada 1920 roku, kiedy zdemobilizowano studentów po wyparciu z terenów II Rzeczpospolitej bolszewików. W tym czasie Władysław został ranny w głowę pod Słuckiem i dosłużył się stopnia wachmistrza oraz Krzyża Walecznych za 1920 rok. Stanisław początkowo służył w pułku artylerii polowej, a później jako student medycyny we frontowej służbie sanitarnej. Władek jako student był wioślarzem w AZS – ie . Wiosną 1920 roku wraz z innymi kolegami – wioślarzami został odkomenderowany z frontu , notabene osobistym rozkazem komendanta Piłsudskiego, do Bydgoszczy na dwutygodniowe zgrupowanie przed mistrzostwami Polski. Po solidnym treningu jak się okazało potem podczas zawodów, zdobyli mistrzostwo Polski w czwórkach, co dawało im prawo startu do mającej się odbyć olimpiadzie w Antwerpii. Niestety plany nie wyszły, bowiem w tym czasie ruszyła ofensywa bolszewicka i wszystkich z powrotem zwerbowano na front. Jednak Władysław Bielobradek zawsze był dumny, że zdobył mistrzostwo, zresztą późniejsze zamiłowanie do sportu wyniósł właśnie z częstochowskiego gimnazjum. Po 1920 roku obaj bracia podjęli przerwaną naukę na studiach. Po ukończeniu studiów Władysław został skierowany na kurs oficerski w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W ten sposób otrzymał stopień oficerski – podporucznika. Po odbyciu aplikatury został adwokatem w Częstochowie, gdzie pracował i mieszkał aż do śmierci. W okresie międzywojennym utrzymywał stały kontakt ze swym macierzystym pułkiem nazywanym wówczas 3 Pułkiem Ułanów Śląskich stacjonującym w Tarnowskich Górach, gdzie rokrocznie odbywał ćwiczenia. Prowadząc kancelarię adwokacką w Częstochowie. Udzielał się społecznie w różnych organizacjach. Ten społeczny zapał działania miał do końca życia. Stanisław po studiach był jakiś czas lekarzem górniczym w Siemianowicach Śląskich. Po specjalizacji został pediatrą w Warszawie. Obaj bracia jak zresztą cała rodzina, zarówno przed wojna jak i po wojnie pozostali bezpartyjnymi. We wrześniu 1939 roku obaj znowu znaleźli się na froncie. Pod koniec września 1939 roku z rozbitymi jednostkami znaleźli się w pobliżu wschodniej granicy – i tak Władysław pod Lwowem, Stanisław w Wilnie. Duża część wojska zadecydowała na przejście do ZSRR. Oni jednak znając dobrze mentalność i obyczaje bolszewickie z poprzedniej wojny, zawrócili w głąb kraju na własną rękę , jak kto mógł. Podczas tej wędrówki Władysław dostał się do sowieckiej niewoli skąd szybko uciekł, by dostać się do niewoli niemieckiej. Ale podobnie jak w poprzednim przypadku dość szybko uciekł. Obaj bracia różnymi , czasem przedziwnymi drogami dostali się do swoich rodzin. Natychmiast nawiązali kontakty i wstąpili do Służby Zwycięstwa Polski ( SZP ) , który został wkrótce przekształcony w Związek Walki Zbrojnej ( ZWZ ) będący zaczątkiem Armii Krajowej. Obaj bracia do końca wojny działali w akowskiej konspiracji. Władysław dostał w Armii Krajowej wojenny awans na kapitana i był dowódcą zakonspirowanej kompanii w Pułku AK Obwodu Częstochowskiego. Stanisław był w zakonspirowanej komórce AK w jednym z warszawskich szpitali, a podczas Powstania Warszawskiego był zastępcą szefa służby sanitarnej Obwodu Warszawa Praga. Lata powojenne upłynęły im jak wszystkim w przytłoczeniu ich ideologii „peerelowsko – ubecką ”. Władysław do emerytury pracował w zespole adwokackim w Częstochowie działając jednocześnie w straży Pożarnej, Lidze Ochrony Przyrody, Związku Łowieckim, w Częstochowskim Towarzystwie Muzycznym i wielu innych. Utrzymywał stały kontakt ze swoim ukochanym gimnazjum im. H. Sienkiewicza. To tutaj w szkole brał udział w zjazdach absolwentów, w spotkaniach koleżeńskich, czy tez jako gość honorowy w szkolnych uroczystościach. Stanisław po wojnie był ordynatorem oddziału pediatrycznego , a potem dyrektorem szpitala dziecięcego w Warszawie. Obaj bracia dobrze wypełniali obowiązki zawodowe, byli czynnymi społecznikami i dobrze zapisali się w ludzkiej pamięci. Byli to ludzie niezwykle życzliwi, pełni humoru i werwy. Co najważniejsze byli to ludzie przyzwoici, a to określenie kiedyś mówiło wszystko o człowieku. To niewątpliwie był skutek wychowania rodzinnego jak i wyniesionego z gimnazjum. Władysław zmarł w Częstochowie 27 marca 1989 roku, a Stanisław w Warszawie 8 marca 1990 roku. Tadeusz Bielobradek – W roku 1 919 na ochotnika wraz z całą klasą przerwał naukę i na ochotnika poszedł na front bolszewicki. Po zakończeniu wojny w 1920 roku poszedł walczyć w III Powstaniu Śląskim. Z tego powodu miał dłuższa przerwę w nauce i maturę zdawał z dużym opóźnieniem. Po zdaniu matury studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Po skończeniu studiów pracował w bankowości i w Ministerstwie Skarbu na wysokich i odpowiedzialnych stanowiskach do momentu wybuchu wojny. W roku 1939 wraz z wojskiem przeszedł do Rumunii, stamtąd dostał się do Francji, a w końcu z armia generała Sikorskiego wylądował w Anglii. Tam służył w Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej generała. S. Sosabowskiego. Po wojnie pozostał na emigracji. W roku 1956 odwiedził Polskę [Komentarze (0)] |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
Projekt i wykonanie: © 2005 Tomasz 'Skeli' Witaszczyk, all rights reserved. Modified by X-bot Hosting stron internetowych |
 |
